بله، یک حضور افتخاری از MrBeast در یکی از قسمت‌های جلد ۴ Love, Death and Robots نتفلیکس وجود دارد. این شخصیت یوتیوبی که ویدیوهایش اغلب شرکت‌کنندگانی بدبخت را نشان می‌دهد که در چالش‌های دشوار یا مضحک رقابت می‌کنند، در قسمت “The Screaming of the Tyrannosaur” به عنوان گزارشگر یک مبارزه گلادیاتوری که در چرخ یک ایستگاه فضایی برپا شده، ظاهر می‌شود. مهمانان ثروتمند این ایستگاه تماشا می‌کنند که جنگجویان انسان به طور خشونت‌آمیزی با یکدیگر می‌جنگند در حالی که بر پشت تریسراتوپس‌های رمیده سوار هستند.
صادقانه بگویم، این کار جواب می‌دهد: انتخاب یک شخصیت آنلاین، و همچنین چند ترفند دیگر که جلد ۴ در آستین دارد، نشان‌دهنده یک سریال آنتولوژی است که به طور خاص برای دوران پخش کوتاه فرم ساخته شده است، جایی که داستان‌ها جمع‌وجور و رضایت‌بخش هستند و قسمت بعدی فقط یک اسکرول فاصله دارد. شش سال پس از اولین نمایش، Love, Death and Robots همچنان یکی از آخرین بازماندگان دوران “ما فقط اجازه می‌دهیم هنرمندانمان هر کاری که می‌خواهند انجام دهند” نتفلیکس است، ویترینی گسترده از ژانرها، مفاهیم داستان‌گویی و سبک‌های انیمیشن که به نویسندگان، انیماتورها و صداپیشگانش فضای بازی در یک زمین بازی وسیع جهانی را می‌دهد. بنابراین، ارزیابی هر فصل جدید کمتر به این سوال مربوط می‌شود که آیا کل سریال “خوب” است یا نه، و بیشتر مطالعه‌ای است در مورد اینکه چه چیزی باعث می‌شود چیزی ارزش تماشا کردن داشته باشد. با این حال، بررسی ۱۰ قسمت کوتاه فصل ۴ راهی ارزشمند برای گذراندن یک بعد از ظهر است.
مانند هر سریال آنتولوژی، در میان آثار قابل رد شدن، برجستگانی نیز وجود دارند. این فصل با یک موزیک ویدیوی خنده‌دار و عجیب به کارگردانی David Fincher برای Red Hot Chili Peppers آغاز می‌شود که اعضای گروه را به عنوان نسخه‌های عروسکی نخی کاریکاتوری از خودشان نشان می‌دهد که یک ضبط زنده از آهنگ معروفشان “Can’t Stop” را می‌خوانند. Robert Valley (که قسمت “Zima Blue” از جلد ۱ او همچنان استاندارد طلایی برای آنچه چنین برنامه‌ای می‌تواند به آن دست یابد، باقی مانده است) با قسمت “۴۰۰ Boys” بازمی‌گردد، یک اودیسه هیجان‌انگیز در دنیای تبهکاران که در یک شهر پساآخرالزمانی اتفاق می‌افتد، جایی که “تیم‌های” رقیب برای شکست دادن یک باند از نوزادان غول‌پیکر، که با سبک زاویه‌دار و مشخص Valley متحرک شده‌اند، با هم متحد می‌شوند.
بعد از آن، قسمت “How Zeke Got Religion” با حال و هوای کاملاً Hellboy-گونه می‌آید، یک داستان کوتاه ترسناک کیهانی که در یک بمب‌افکن جنگ جهانی دوم اتفاق می‌افتد که باید یک کلیسای فرانسوی را منفجر کند قبل از اینکه گروهی از پیروان فرقه‌ی شیطان‌پرست نازی بتوانند یک فرشته سقوط کرده شیطانی را احضار کنند. قسمت ذکر شده “Tyrannosaur” یک شاهکار CGI واقع‌گرایانه است که در پس‌زمینه‌ای خیالی قرار دارد و داستان اصلی آن با وجود کوتاهی‌اش پیش می‌رود. این فصل با قسمت “For He Can Creep” به پایان می‌رسد، درباره گربه‌ای که برای روح جاودانه یک شاعر دیوانه با Satan می‌جنگد، با انیمیشنی زیبا که شبیه یک حکاکی زنده شده است.
دقیقاً سنجیدن میزان موفقیت چنین برنامه‌ای دشوار است، زیرا هیچ پیگیری‌ای برای هیچ یک از داستان‌های معرفی شده در این قسمت‌های کوتاه وجود ندارد و فضای زیادی برای جهان‌سازی یا افسانه‌پردازی وجود ندارد. قسمت‌های خاصی به مخاطبان گسترده‌تری راه یافته‌اند – چند سال پیش، به نظر می‌رسید هر هنرمند آرایشی با یک پلتفرم آنلاین در حال بازسازی ظاهر براق و متمایز پری دریایی رودخانه از قسمت “Jibaro” جلد ۳ بود. اما آنچه آنها از نظر حجم انبوه از دست می‌دهند، از نظر تنوع، فرصت و جذابیت برای طیف وسیعی از سلیقه‌ها به دست می‌آورند: اینکه آیا از دو اثر خنده‌دار نویسنده پرکار علمی تخیلی John Scalzi در جلد ۴، “The Other Large Thing” و “Smart Appliances, Stupid Owners” لذت خواهید برد یا نه، به میزان تحمل شما برای کمدی ژانر احمقانه بستگی دارد.
یک فیلم کوتاه زمان لازم برای بی‌نقص شدن فریم به فریم را دارد که یک فیلم بلند ندارد. یک داستان ۵ دقیقه‌ای فضای محدودی برای انتقال ایده‌هایش دارد و هر چیز اضافی را حذف می‌کند تا آنچه باقی می‌ماند، در حالت ایده‌آل، خالص‌ترین جوهر آن چیز باشد. برای مثال، یک جهان و اسطوره‌شناسی کامل، ستون فقرات داستان عاشقانه فضایی عمیق بین یک سایبورگ و حیوان خانگی بیگانه او در “Spider Rose” را تشکیل می‌دهد؛ ما فقط نگاهی کوتاه به همه آن می‌اندازیم، اما داستان اصلی با این وجود تأثیرگذار است. Love, Death and Robots در چهار فصل به این وعده عمل می‌کند. این برای دسته‌ای از بینندگان که توسط برنامه‌ها، پیامک‌ها و Tiktok محاصره شده‌اند، ایده‌آل است، بله، اما اگر این آینده چیزی باشد که ما باید با اکراه آن را “محتوا” بنامیم – کوتاه، قابل هضم، جسورانه – می‌توانستیم خیلی بدتر از این عمل کنیم.
نتیجه نهایی:
فصل ۴ Love, Death and Robots همچنان بستری برای انیمیشن و داستان‌گویی خلاقانه و نوآورانه است و ماهیت آنتولوژی کوتاه آن یک نقطه قوت است نه یک مانع. با کارگردانانی مانند David Fincher و Robert Valley که داستان‌هایی درباره شهرهای پساآخرالزمانی تحت سلطه نوزادان غول‌پیکر، سربازان جنگ جهانی دوم که با شیاطین باستانی روبرو می‌شوند و گلادیاتورهایی در یک ایستگاه فضایی که بر پشت دایناسورها می‌جنگند را هدایت می‌کنند، این سریال همچنان ویترینی بی‌نظیر از آنچه انیمیشن و داستان‌گویی ژانر ارائه می‌دهند، باقی می‌ماند.
نظرات کاربران