نگاهی به سریال leftovers _ بازماندگان :اصولا خیلی از برنامههای تلویزیونی راهی برای سرگرمکردن یا فرار مخاطب از بیحوصلگی و خستگی روزمرهشان، ارائه میکنند. اما “بازماندگان” یکی از آن استثناهای کمیاب است.سریال هیچ علاقهای به خوب کردن حال مخاطبش ندارد. بلکه میخواهد شما را به وسط عمقی جنونآمیز از سوال و ناراحتی بفرستد. بدون اغراق تکتک شخصیتهای فیلم بدبخت و خسته و ازهم پاشیده هستند.
«بازماندگان» سرشار از خشونتهای روانی و احساسی است. اما این معنای بدی ندارد. اگر به غم و اندوههایی که انسانسازی میکنند، به تلاشی تا سرحد مرگ برای یافتن جواب، به اینکه بعضی وقتها زندگی چقدر تراژیک میتواند باشد و به اینکه نیمی از زندگیات از سختی تشکیل شده، اعتقاد داشته باشی، «بازماندگان» را در آغوش خواهی کشید و از ثانیه به ثانیهاش لذت میبری.
«بازماندگان» هیچوقت در دام یک ماجرای غمناکِ ملالآور نمیافتد، بلکه در واقع تبدیل به یک درام روانشناسانهی عمیق و مطالعهای پُرجزییات، انسانی و زیبا از ترس و هراس و نیازهای بشریت در دنیایی نامیدانه میشود.
یکی از دلایلی که «بازماندگان» بین سریالبینها نامی ناشناخته است، به تمرکزش روی خانوادههای ازهمگسیخته ، انسانهای مایوس و صحبت دربارهی افسردگیهای متافیزیکال و بیقراریهای غیرقابلتوصیف مربوط میشود. اما این سریال باید کشف شود. چون در طرح سوال و بررسی این بخش از روح انسان، آنقدر منسجم و تکاندهنده است که به زور نمونهای برای آن میتوان پیدا کرد!
نظرات کاربران