در چند سال اخیر، ژانر وحشت شاهد ظهور فرنچایزهای جدید و موفقی بوده است. در حالی که دیدن بازگشت مجموعههای قدیمی و محبوب مثل هالووین و فعالیتهای فراطبیعی لذتبخش است، آثار جدید هم توانستهاند به اندازه کلاسیکهای این ژانر، بین طرفداران وحشت محبوب شوند. با این حال، یکی از موفقترین مجموعههای ترسناک خلقشده در سالهای اخیر، یعنی احضار، بیش از هر اثر دیگری مورد توجه قرار گرفته است. فیلم ترسناک و موفق جیمز وان در سال ۲۰۱۳ به چندین دنباله و فرنچایزهای آنابل و راهبه جان داد. دیدن هنرنمایی کارگردانهای مختلف در دنیای احضار جالب است، اما استفاده مداوم از شخصیت والاک در اسپینآفها، ترس این موجود شیطانی را کم کرده است. درسته دیدن پیشینه چنین شخصیت شرور بهیادماندنیای جالب است، اما دنیای احضار با گم شدن در اساطیر خودش، خطر میکند که به سرنوشت دنیای سینمایی مارول دچار شود.
احضار به دنبالههای داستانی احتیاج ندارد چرا که تاریخچهای غنی دارد
در ابتدای فیلم اصلی احضار، به این موضوع اشاره میشود که اتفاقات بعدی حداقل تا حدی بر اساس پرونده واقعیای ساخته شدهاند که محققان رویدادهای ماوراءالطبیعه، اد (پاتریک ویلسون) و لورن وارن (ورا فارمیگا)، در سال ۱۹۶۸ برای بررسی عروسک مرموز آنابل آن را دنبال کردند. هالیوود به طور معمول از عبارت «بر اساس یک داستان واقعی» استفاده میکند و این معمولا اغراقآمیز است، اما شباهت به واقعیت باعث شد فیلم اول در نتیجه آن ترسناکتر شود. هر چقدر هم که کارگردانی دقیق وان را بتوان دلیل ترسناک بودن فیلم دانست، این ایده که حداقل بخشی از این پروندهها با واقعیت مطابقت داشتهاند، برای بیدار نگاه داشتن طرفداران وحشت در شب کافی بود. تا قسمت دوم این مجموعه نبود که وارنها واقعاً با شیطان مرموز روبرو شدند؛ در احضار ۲، وارنها برای کمک به خانواده هاجسون در مواجهه با سلسله اتفاقات عجیب در خانه خانوادگیشان، به لندن سفر میکنند.
با معرفی والاک در فیلم راهبه، هرگونه باورپذیری حضور او در احضار ۲ کاملا از بین رفت
با اکران فیلم «راهبه» در سال ۲۰۱۸، هرگونه مفهوم باورپذیری که از حضور والاک در احضار ۲ باقی مانده بود، کاملاً از بین رفت. کاملاً مشهود بود که شخصیت والاک بیارزش شده است، چرا که به نظر میرسد میتواند در هر دوره تاریخیای که نویسندگان دنیای احضار به آن نیاز داشته باشند، ظاهر شود. یکی از دلایلی که نسخه والاک ساختهشده توسط وان تا این حد ترسناک بود، هالهی راز آلودی بود که پشت سرش وجود داشت؛ این حضور شیطانی عجیب و غریب چیست، و چرا تصمیم گرفته این خانواده خاص را تسخیر کند و به ترومای آنها بچسبد؟ همانطور که مشخص شد، فهمیدن اینکه والاک در تلاش صدسالهی گروهی از راهبههای تازهکار برای سرکوب یک روح شیطانی دخیل بوده، در فیلم راهبه، او را به هیچ وجه ترسناکتر نکرد. توضیح دادن این راز، تنها چیزی را بیارزش کرد که در فیلمهای احضار بهتر بود مبهم باقی میماند.
اسپینآفهای احضار، والاک را بیارزش کردند
تفاوت آشکار در به تصویر کشیدن والاک در فیلم «راهبه» در مقایسه با فیلمهای اصلی احضار، متاسفانه این شخصیت را حتی بیشتر بیارزش کرد. حضور والاک در فیلمهای «آنابل: خلقت» در ۲۰۱۶ و «Annabelle Comes Home» در ۲۰۱۹ هم کمکی به این موضوع نکرد. در حالی که والاک در «احضار ۲» تنها به عنوان یک حضور شبحآلود در سایهها ظاهر میشد و گاهی اشیاء را حرکت میداد یا روی رفتار شخصیتها تأثیر میگذاشت، فیلم «راهبه» این شیطان را به عنوان یک شخصیت خشن و خونریز (شبیه به شخصیتهای اسلشر) به تصویر کشید. صرف دیدن والاک در محیط باز باعث شد او تنها به ابزاری برای ایجاد ترس ناگهانی تبدیل شود.
عدم خلاقیت در به تصویر کشیدن این موجود باعث شد حضورهای بعدی او تأثیر کمتری داشته باشند. در واقع، جدیدترین ماجراجویی زوج وارن در فیلم «احضار: ۳ » (۲۰۲۱) با تمرکز بر پروندهای از جادوگری که ارتباط مستقیمی با والاک نداشت، مانند یک نفس تازه به نظر میرسید.
سری اصلی احضار نشان داد که میتواند از والاک عبور کند و شرورهای مختلفی را وارد داستان کند، اما مجموعه فیلمهای «راهبه» همچنان سعی در بازگشت به تهدید اصلی داشت. منطقی بود که «احضار: ۳» تصمیم به کنار گذاشتن والاک گرفت؛ دیگر راز جدیدی برای وارنها در مورد این شیطان وجود نداشت، چرا که او دیگر به عنوان یک تهدید باورنکردنی به نظر نمیرسید. اگر شخصیتهایی از چند فرنچایز مختلف قبلاً از رویارویی با والاک جان سالم به در بردهاند، چرا بینندگان باید باور کنند که این بار اتفاق متفاوتی خواهد افتاد؟
آنابل تا زمانی که معرفی نشده بود، ترسناک بود
متأسفانه، مشکلات فیلم «راهبه» و بهرهکشی بیش از حد از یک موجود شیطانی، مسائلی هستند که فرنچایز احضار قبلا با آنها مواجه شده بود. پس از موفقیت فیلم اول، پیش درآمدی با عنوان «آنابل» در سال ۲۰۱۴ ساخته شد که به عروسک تسخیر شدهای که به طور خلاصه در فیلم اصلی به آن اشاره شده بود، چسبید.
در چیزی که اکنون به نظر یک خاطره دور میرسد، به «پرونده آنابل» به عنوان یکی از ماجراجوییهای قبلی وارنها در گذشته اشاره میشود؛ این موضوع به تحقیقات آنها اعتبار میبخشید و به مخاطب چیز جالبی در مورد تاریخچهشان القا میکرد. این شیء مرموز چه بود و وارنها چه شر ماوراییای را سرکوب کرده بودند که باعث شد شهرت محققان واقعی رویدادهای ماوراءالطبیعه را به دست آورند؟
متأسفانه، به نظر میرسد که پس از اولین فیلم Annabelle، خود عروسک آنابل چیزی جز یک شیء ساده نیست که به تصادف روحی شیطانی آن را تسخیر کرده است. مشکل با Annabelle اصلی این بود که وحشت خود به طور خاص به عروسک آنابل گره نخورده است، زیرا فیلم حول یک کشتار آیینی میچرخد که باعث میشود یک موجود شیطانی شکل یک عروسک بچه را به خود بگیرد. خود عروسک چیز خاصی ندارد؛ وارنها به راحتی میتوانستند با هر وسیله خانگی دیگری که یک روح انتقامجو تصمیم به استفاده از آن گرفته بود، مبارزه کنند. این موضوع تمام اشیاء موجود در مجموعه اشیاء مرموز آنها را زیر سوال برد ؛ آیا اینها صرفاً مجموعهای از آشیا بودند که وارنها آنها را نگهداری میکردند؟ تصور اینکه آنها برای محافظت دیگران در برابر یک تهدید بالقوه، اشیاء مقدس را پنهان میکردند، کاملاً از بین رفت.