معرفی زبان‌های سرزمین میانه :زبان اِنتی
انتی زبانی باستانی،پر سر و صدا و طولانی بود که انت‌ها و هورن‌ها به آن تکلم می‌کردند. به نظر می‌رسد این زبان مبتنی بر شکل قدیمی زبان الداری باشد که بعداً در قالب کوئینایی و سینداری غنی‌تر شدند. سال‌ها پیش الف‌ها زبان خودشان را به انت‌ها که مانند خودشان توانایی زیادی در یادگرفتن و به خاطر سپردن زبان‌ها داشتند،آموختند.
انت‌ها زبان الفی به خصوص کوئنیایی را بسیار دوست داشتند و به جای انتی که تکلم به آن بسیار طول می‌کشید،به زبان الفی سخن می‌گفتند.به همین خاطر نام‌های عجیبی که هابیت‌ها از زبان چوب ریش و بقیهء انت‌ها ثبت کرده‌اند یا کاملا الفی است یا الفی‌ای است که به شیوهء انتی سر هم شده است.
زبان انتی شباهتی به دیگر زبان‌های سرزمین میانه ندارد:کند،مطنطن،انباشته،مکرر،پر از دمش،متشکل از آواهای مصوت‌گون و تمایزهای یکنواخت و کمیت که حتی الف‌های برین باحکمت نیز کوششی برای بازنمایی آن با خط و ایجاد حروف نوشتاری برای آن نکردند.
انت‌ها زبان‌شان را فقط در میان خود به کار می‌بردند،با این حال نیازی نبود آنرا مخفی نگه‌دارند (همانگونه که دورف‌ها زبان رسمی‌شان را مخفی می‌کردند.)زیرا هیچکس غیر از خود انت‌ها نمی‌توانست این زبان را به دلیل ساختار پیچیدهء صدا بیاموزد. حتی هنگام صحبت به زبان مشترک انت‌ها عادت کرده بودند که در ساختار دستوری خود صفات مرکب را تکرار کنند.
توسط 
کسب درآمد از اینترنت با گوشی 