فیلمی در ژانری درام ترسناک معمایی هیجان انگیز به کارگردانی ادگار رایت.
جدیدترین اثر ادگار رایت، هرچند ایرادات خودش رو داره اما فیلمیه که ارزش دیدن داره و در کنار این ایرادات، نقاط قوت خودش رو هم دارد. فیلمی که هرچه جلوتر میره شکل و شمایل کابوس مانند بیشتری به خودش میگیرد. بازی های قابل قبولی رو شاهد هستیم به خصوص توماسین مک کنزی که از سایرین بهتر عمل کرده و ارائه خوبی داره. ادگار رایت هم در جایگاه کارگردان، میشه گفت مسلطه اما در بخش فیلمنامه ایراداتی وجود داره. موسیقی زیبای فیلم روی فضای فیلم چه در سکانس های آرام و چه سکانس های همراه شده با وحشت نشسته و از نقاط قوت مهم فیلم به شمار میرود .
گاها داستان و فیلمنامه دچار کلیشه میشه که فیلم رو از هدف اصلی مقداری دورتر میکند. ترسیم دنیای وحشت انگیز فیلم به لحاظ فضاسازی و به واسطه دکوپاژ مناسب، میزانسن درست و در راستای ارائه قصه و پلات، طراحی دکور و صحنه و همینطور نورپردازی هوشمندانه بسیار خوب انجام شده و در سکانس های وحشت داستان بیشتر نمود پیدا کرده است .
پلات فیلم، بر پایه صنعت مد و علاقه شخصیت الوئیز شکل میگیره اما این مد، با جلوتر رفتن داستان، بیشتر از اینکه تحقق آرزوی الوئیز باشه به زندانی برای بیشتر شدن کابوس های اون تبدیل میشه و تغییر ماهیت داستان و لحن روایی اون در میانه داستان شکل میگیره و بعد از ایجاد درام معمایی در نیمه ابتدایی، شکل یک تریلر دلهره آور در قالب سینمای وحشت رو به خودش گرفته . شخصا دوست داشتم به کاراکتر هایی مثل «جک» بیشتر پرداخته بشه ولی طبعا ریتم تند وقایع داستانی، فرصت پرداخت به یک سری نکات رو از فیلمساز میگیرد اما در عین حال هم این ریتم و ضرباهنگ سریع، باعث شده که فیلم ملال آور و خسته کننده نباشد.