بررسی سریال شرلوک
شاید تا قبل از سال ۲۰۱۰ از دید تمامی افراد شرلوک هلمز تنها کاراگاهی بود که برای حل پرونده هایش از دستیار خود جان واتسون استفاده میکرد و مقداری نبوغ و ذکاوت منحصر به فردش اورا از سایر کاراگاه های شخصی جدا میکرد، اما در سال ۲۰۱۰ مارک گتیس شرلوک را تبدیل به شخصیتی فراتر از یک کاراگاه کرد ، خود را ملزوم به شخصیت ساز صد در صدی از روی شرلوک کانن دویل ( خالق شخصیت شرلوک هلمز ) ندانست و صرفا نام شخصیت ها و خلاصه داستان ها را از خالق هلمز الهام گرفت.
مارک گتیس برای ساخت شرلوکی نابغه احتیاج به نبوغ انبوهی در فیلمسازی نوین داشت، میدانست کوچکترین اشتباه مخصوصا در فیلمنامه به کلی شخصیت شرلوک را از پایه ویران میکند. از طرفی گتیس برای شرلوک خودش به بازیگری با چهره سرد نیاز نداشت او نقش شرلوک را باید به شخصی واگذار میکرد تا در عین سریع بودن میمیک صورت ، تفکر و انزوا درونش را هم نشان دهد به طور راحت تر تیپ شخصیتی متفاوتی نسبت به سریال ( The Adventures of Sherlock Holmes ) ساخته شود.
جان واتسون ( مارتین فریمن ) با کوله باری از خاطرات تاریک از جنگ افغانستان به لندن آمده تا زندگی آرام و بی دردسری را آغاز کند و از طریق آشنای مشترکی با شرلوک هلمز که به دنبال شریک شدن محل زندگی اش است برخورد میکند . داستان آشنایی شرلوک و واتسن بسیار سریع شکل و قالب ذهنیت گتیس را گرفت و در بیراهه دیالوگ های بی هدف قدم نگذاشت و به سرعت از همان اپیزود اول بر داستان و ذهنیت شرلوک هلمز متمرکز شد. داستان ، داستانی منطقی حول جنایاتی میباشد که از لحاظ واقعیت ، برای بیننده عجیب نیستند و به راحتی هضم میشوند .
فصل اول
فصل اول سریال یکی از نقاط قوت سریال میباشد ،اپیزود هایی که وظیفه سنگینی را برای ساخت وپردازش شخصیت های اصلی سریال دارند. کارگردان های مختلف برای هر اپیزود با داستان هایی مختلف ، باعث میشوند بیننده دچار تکرار نشود و با دو شخصیت فیلم همراه شود و در هر اپیزود تنوع ، تازگی و تکنیک های فیلمسازی فرد پشت دوربین را درک و بدرقه کند. یکی از نکات قابل توجه فیلمنامه ، علت ها و دلایل منطقی و واقعی و در عین حال سریع و بدون افراط در پردازش میباشد.
اگرچه ساخت و استفاده از این تکنیک ریسک بالایی دارد و ممکن است بیننده برای همیشه غرق در خلا های فیلمساز باقی بماند اما سازندگان سریال خلا های به وجود آمده را با تله های داستانی پر کردند و به مخاطب تا آنجایی که خود معین کرده اند اجازه تفکر برای اتفاقات سریال را میدهند . سریال برخلاف سریال های دیگر از شیوه ساخت و قاب های متفاوتی استفاده میکند ، داستان را بلافاصله شروع میکند تا بیننده در جو و فضای راز آلود شرلوک تا حدودی قرار بگیرد و خود را همراه با کاراکتر ها برای ادامه داستان همراه کند.
بررسی سریال شرلوک
فصل دوم
فصل ۲ سریال شرلوک بیشتر در مورد جیمز موریارتی است. از سکانس اول که ادامه فصل یک است گرفته تا قسمت آخر فصل که بهترین قسمت سریال است. قسمت اول فصل ۲ یکی از قسمت های محبوب سریال است. با حضور آیرین ادلر دوست داشتنی و رابطه جذاب شرلوک با او. قطعا ادلر یکی از بهترین کاراکتر های سریال شرلوک است و قسمت اول فصل دو داستان کتاب را به خوبی تداعی کرده است. این قسمت هم به جیمز موریارتی اشاره هایی شده است. قسمت دوم درنده باسکرویل است که نامربوط به داستان کل فصل است و حالتی معمایی و گاها ترسناک دارد.
در این قسمت برای اولین بار به موضوع “قصر ذهن” اشاره شده است. قسمت سوم فصل دو همانطور که گفته شد بهترین اپیزود سریال است. قسمتی که در آن نبرد موریارتی و شرلوک به اوج خودش میرسد و هوش سرشار موریارتی را نشان می دهد. سکانس های پایانی سریال معنای کلمه شاهکار هستند. رو به رویی فرشته و شیطان، شرلوک و موریارتی و پایان شوکه کننده آن که با خودکشی موریارتی و خودکشی ساختگی شرلوک به پایان رسید. در تمامی پلان ها کارگردان سعی بر ایحاد ساختاری متفاوت نسبت به فصل قبل داشته اما همچنان بیننده رگه هایی از ساختار و شکل گیری فصل یک را در ابتدای فصل دو نیز مشاهده میکند. فصل دو از نظر نمرات و منتقدین نقد شب بهترین فصل سریال شرلوک است.
بررسی سریال شرلوک
فصل سوم
فصل سه سریال کمی متفاوت بود؛ شخصیت منفی اصلی این فصل چارلز آگوستوس مگنوسن است که البته به غیر از قسمت آخر حضور چندانی در سریال ندارد. قسمت اول این فصل حول برگشت شرلوک است و درام قوی تری را نسبت به کل اپیزود های پیشین دارد و رابطه و تنش و کشمکش بین شرلوک و جان و همچنین جان و مری را به تصویر میکشد و به گونه ای تنها برای جواب دادن به پاسخ های بینندگان ساخته شده.
قسمت دوم این فصل هم مثل قسمت دوم فصل یک حالت مفرحانه تری دارد و حول مراسم عروسی جان و مری می گذرد و همچنان سعی بر ساخت شخصیت و استفاده از ایده ی کوچک برای جنایی سازی فضای داستان دارد. طبیعتا این اپیزود اپیزود قوی ای نیست و بازهم قدرت درام و کمدیش بیشتر است. اما قسمت سوم این فصل، از نظر ما بعد از قسمت آخر فصل ۲ بهترین اپیزود سریال است. رویارویی چارلز آگوستوس مگنوسن خبرنگار خطرناک و چندش آور که اطلاعات و اهرم فشار همه افراد کشور را دارد و شرلوک بسیار جذاب به تصویر کشیده شده است. دوربین های تازه و لانگ شات هایی که با رعایت پرسپکتیو تصویر میگیرند نقطه قوت این فصل و به خصوص اپیزود می‌باشند.
فصل چهارم
فصل ۴ به طور غیررسمی با اپیزود ویژه کریسمس آغاز شد که فضای قدیمی داشت و طبیعتا بیشتر حالت کمدی و ترسناک داشت و از لحاظ ساختار و فرم کارگردان تغییرات بسیاری را در شرلوک ذهن مخاطب ایجاد کرده، دوربین هایی که اکثرا کلوزشات هایی از میمیک آن شرلوک مغرور به بیننده نشان میدهند یکی از همین تغییرات جدید و موفق کارگردان است. قسمت اول فصل ۴ را میتوان با جرئت بدترین اپیزود سریال دانست. داستانی خسته کننده و نه چندان جالب از سرگذشت مری واتسون که هیچوقت کاراکتر جالبی نبوده و با این اپیزود و مرگ او در پایانش، فقط یک اپیزود را به بیراهه هدایت کردند، داستان از کشش کافی برخوردار نمیباشد و کارگردان هم پلان ها سرسری و یکی پس از دیگری رد میکند.
البته داستان ۶ مجسمه داستان جالبی بوده و اگر کتاب شرلوک را خوانده باشید، به این موضوع پی برده اید. اما ربط دادن داستان به مری باعث شد تا ساختار داستانی این مسئله شکسته شود و هیجان تبدیل به بی تفاوتی در ذهن مخاطب شود. قسمت دوم فصل چهار جنایی، معمایی و بسیار شوکه کننده است. بهترین اپیزود و تنها اپیزود در حد شرلوک در فصل ۴ که توانست شرلوک را به سطح بالا برگرداند. حول قسمت سوم نظر های مختلف زیاد است.
بسیاری آن را عالی و شاهکار میدانند و بسیاری هم مضحک و اعصاب خرد کن. اما بخواهیم منصف باشیم، تمام زیبایی این قسمت به این بود که مخاطب نداند قرار است چه اتفاقی بیفتد، و این دقیقا برعکس چیزی است که شرلوک در ۱۲ قسمت اخیر بوده است! شرلوک را باید بارها دید و لذت برد اما اگر قسمت آخر فصل ۴ را دوباره ببینید، تنها چیزی که عایدتان میشود، اعصاب خردکنی است اگرچه از لحاظ کارگردانی و تدوین یکی از قویترین تکنیک های چهارفصل شرلوک را در اپیزود مشکل نهایی به وضوح میبینیم.
نظرات کاربران