من داشتم فکر می کردم کالینا این جزیره برای تو کوچیکه و جاییه که کوچیک تر هم میشه من بانویت را متوقف خواهم کرد با من به بابل بیایید، فرصتی خواهید داشت تا زندگی جدیدی را شروع کنید رها از شر این مکان. اما کالینا ابراز تاسف کرد و گفت که نمی تواند. او در جلوی شاهزاده به راه افتاد. مکانی که واردش شدند تالاری بزرگ بود که در اطرافش مجسمه های شیر های بزرگی که بالدار و با سرهای شاهین هستند گذاشته بودند. در انتهای تالار سریر خالی ملکه قرار داشت کالینا اهرمی در یکی از دیوار هارا پایین آورد و دری آهنی به سرعت پایین آمد و ورودی تالار را مسدود کرد سپس به سمت سریر رفت و شاهزاده پرسید که ملکه کجاست؟ کالینا اما همه چیز را آشکار کرد شمشیر های دوقلویی که بر روی دسته های سریر بود را برداشت و به سمت او برگشت و گفت من متاسفم شاهزاده ولی فقط یکی از ما امروز سرنوشت رو فریب میده. شاهزاده گفت تو ملکه ای؟ کالینا جلو آمد و شروع به حرف زدن کرد من امیدوار بودم که دهاکا تو را بکشد، من امیدوار بودم که شادی تو را از جزیره دور نگه دارد یا برجها کارت را تمام کنند؛ من حتی شمشیری را که به تو دادم لعنت کردم و هنوز تو نمرده ای!
خب با این حرف ها شاهزاده تصمیم به انجام کاری گرفت که از اول هم برایش آمده بود. مرگ ملکه زمان یعنی به وجود نیامدن شن های زمان و این یعنی شاهزاده هرگز ساعتی شنی باز نمی کرد هرگز دهاکا دنبالش نمی کرد و او نجات می یافت. پس شاهزاده شروع به جنگیدن با ملکه زمان کرد. قدرت های او غیر قابل باور بود. اما شاهزاده عادت به شکست دادن شکست ناپذیران داشت. زمانی که کالینا کشته شد با انفجاری که شاهزاده را پرت کرد تبدیل به شن و گرد و خاک شد. شاهزاده به زمان حال برگشت سپس از کاخ بیرون آمد و داشت آماده می شد به خانه بازگردد اما یکدفعه همه جا رنگ باخت و همچون خاک های بی ثمر بیابان شد. دهاکا نزدیک بود. شاهزاده برگشت و او را پشت سرش دید. این غیر ممکن بود او اصلا نباید باشد اما هنوز بود و به دنبال گرفتن جان شاهزاده ی پارس…