نبرد خشم
نبرد خشم یا همان نبرد بزرگ به آخرین نبرد علیه مورگوت گفته میشود که در اواخر دوران اول صورت گرفت،این نبرد بزرگترین و خونین ترین نبردی بود که در سرزمین میانه صورت گرفته، در دوران اول که ملکور به مدت ۵۰۰ سال به یک ابر قدرت تبدیل شده بود و هیچ ارتشی توانایی رویارویی با او را نداشت تا این که ائارندیل به والینور رفت و از والار درخواست کرد که به انسان ها والف ها کمک کنند والار به درخواست ائارندیل جواب مثبت دادند و همراه با الف های واینار و نولدوری که در والینور بودند با کشتی هایی که تله ری ها ساخته بودند به سرزمین میانه رفتند و بلاخره جنگ شروع شد.
والار و الف ها، بسیاری از بالروگ ها را نابود کردند و باقی مانده آنها نیز پا به فرار گذاشتند و درمکان های مختلف پنهان شدند ، اورک ها مانند کاهی در آتش میسوختندونابود میشدند،مورگوت که احساس شکست میکرد از آخرین سلاح خود رونمایی کرد، اژدهایان بالدار، که تا پیش از این در هیچ جا دیده نشده بودند و باعث شدند که والار عقب نشینی کنند.
سر دسته اژدهایان موجودی پلید و قدرتمند به نام آنکالاگون سیاه بود ، در این زمان ائارندیل همراه کشتی آسمانی اش در کنار عقاب ها با اژدهایان جنگیدند وسر انجام رهبر اژدهایان آنکالا گون سیاه را از بین بردند و جنگ به نفع والار به پایان رسید ف مورگوت در حالیکه در عمیق ترین سیاهچال آنگباند مخفی شد بود توسط زنجیر های قدیمی آنگایور به بند کشیده شد و در نهایت والار او را از طریق دروازه شب به آن سوی دیوارهای جهان و در پوچی بی پایان تبعید کردند.
ائارندیل : نیم الفی بود که در نبرد خشم نقش بسیار مهمی داشت او پدر لرد الروند و الروس نیز بود .
وانیار ، نولدور و تله‌ری نام سه دسه از الف ها که به غرب سفر کرده و در والینور زندگی میکردند .
آنگاینور : زنجیری ساخته ی آئوله آهنگر، که والار توسط آن مورگوت را به بند کشیده و در آنسوی دیوارهای جهان اسیر کرده اند.
نبرد خشم
نقل این نبرد عظیم در دانشنامه ی والیمار:
به مدت مدت ۵۰۰ سال در دوران اول، مورگوت دارای قدرت فراوانی در سرزمین میانه شده بود، و حتی به خاطر نبردهای متعددی که با نولدور داشت از این قدرت کاسته نشده بود. ائارندیل دریانورد که جواهر سیلماریل را به پیشانی بسته بود، اولین فرد از نسل فانیان بود که به والینور قدم می‌گذاشت. وی والار را ترغیب کرد که به الف‌ها و انسان‌های دربند در سرزمین میانه کمک و یاری برسانند.
والار به درخواست ائارندیل جامه عمل پوشاند و همراه با الف‌های وانیار و نولدوری که در والینور بودند همراه با کشتی‌هایی که تله‌ری ها ساخته بودند در قالب سپاهی مقتدر و عظیم به سرزمین میانه حرکت کردند. آنان در بلریاند اردوگاه زدند و در دشت‌های آنفائوگلیت با سپاهیان اهریمنی مورگوت روبرو شدند.
والار و الف‌ها، بالروگ‌ها را نابود کردند، مگر تعدادی اندک که خود را نجات دادند و در جاهای مختلف پنهان گشتند. اورک‌ها مانند کاهی در آتشی بزرگ از بین می‌رفتند و تار و مار میشدند. درحالیکه سه خاندان اداین همراه با والار می‌جنگیدند، بسیاری دیگر نیز بودند که در مقابل والار قرار گرفتند و از بین رفتند. مورگوت در حالیکه شکست را احساس میکرد، آخرین سلاحش را رو کرد، اژدهایان بالدار، که تا پیش از این در هیچ جا دیده نشده بودند و باعث شدند که والار عقب نشینی نمایند. سر دسته این اژدهایان موجودی قدرتمند و پلید بود به نام آنکالاگون سیاه.
سپس ائارندیل همراه با کشتی آسمانی اش وینگیلوت، در کنار عقاب‌ها با اژدهایان به نبرد پرداختند و در نهایت رهبر اژدهایان یعنی آنکالاگون سیاه را به طرزی دهشتناک از بین بردند. آنکالاگون پس از کشته شدن بر روی برج‌های تانگورودریم سقوط کرد و منجر به نابودی آن شد.
مورگوت در حالیکه در عمیق ترین سیاهچال آنگباند مخفی شده بود توسط زنجیرهای قدیمی آنگاینور به بند کشیده شد. دو سیلماریلی که در هنوز در اختیارش بود توسط ائون‌وه مایار باز پس گرفته شد و به شدت از آنها محافظت به عمل آمد (هرچند این دو جواهر بعدها توسط مایدروس و ماگلور به سرقت برده شد.) در نهایت والار او را از طریق دروازه شب به آن سوی دیوارهای جهان و در پوچی بی پایان تبعید کردند، جایی که تا زمان نبرد نهایی و روز مجازات در آنجا باقی ماند. تنها در آن نبرد بود که به طور دردناکی نابود می‌گشت.
ویرانی‌های نبرد بسیار عظیم بود؛ بخش اعظمی از سرزمین‌های غرب ارد لویین از بین رفته و در اعماق دریا مدفون گشتند. بسیاری از الف‌ها به غرب مهاجرت کردند در حالیکه بسیاری دیگر نیز در شرق ماندند. والار جزیره‌ای با نام نومه‌نور را در دریای غربی برافراشتند که منزلگاه جدید اداین گشت.
نظرات کاربران