نقد و بررسی بازی The Dark Pictures Anthology: House of Ashes
نقد و بررسی بازی The Dark Pictures Anthology: House of Ashes
خود را در حال قدم زدن در تونلی در خرابه های زیرزمینی امپراتوری سومری باستان تصور کنید. دوربین به پشت شما فوکوس می‌کند و در حین حرکت در میان غارها به حس کلاستروفوبیا و ترس اضافه می‌کند. ناگهان، فریادهای متمایز شارپی ایوانز، خواننده مشهور موسیقی دبیرستان را از جلوتر می شنوید. می‌دانید که در شرف مبارزه با ترس و وحشت عجیبی هستید که مطمئنا قرار است تا تمام مهارت های شما را آزمایش کند.
این همان چیزی است که در بازی کردن هر نسخه از مجموعه The Dark Pictures Anthology تجربه خواهید کرد و آخرین داستان آن، House of Ashes، تفاوتی با نسخه های قبلی ندارد. اگر مثل من فکر می‌کنید Until Dawn یکی از جالب‌ترین بازی‌هایی بود که از نسل کنسول‌های قبلی منتشر شد و اگر به دردسرهایی که استودیوی Supermassive Games در طی ساخت این سری داشت توجهی نمی کنید ، House of Ashes بهترین اثر از زمان Until Dawn در سال ۲۰۱۵ ا به الان است. با این حال، اگر از این فرمول خسته شده اید یا از ابتدا آن را دوست نداشته اید، احتمالاً آخرین داستان نیز نظر شما را تغییر نخواهد داد.
از برخی جهات، این نتیجه کل این نقد و بررسی است. Supermassive هیچ تغییر بزرگی در نحوه بازی یا ظاهر بازی هایش ایجاد نکرده است. طراحی چهره ها نیز هنوز هم بسیار عالی است، اگرچه گاهی اوقات گردن شخصیت ها به نظر می رسد که از مایع ساخته شده اند. محیط‌ها گاهی خیره‌کننده به نظر می‌رسند، در حالی که دیگران به شما یادآوری می‌کنند که Supermassive دیگر با بودجه کلان سونی کار نمی‌کند. با وجود اینکه ما اکنون کنترل کامل دوربین را در حین اکتشاف داریم، اما همچنان حرکت ردن در بازی سخت است. بخش عمده‌ای از گیم‌پلی در زمان اجرای شش ساعته House of Ashes به انتخاب‌ها و انجام انواع مختلف QTE خلاصه می‌شود. این فرمولی است که Supermassive در طول سه بازی آخر Dark Pictures خود از آن برای موفقیت های متفاوت استفاده کرده است، اما در شرایط مناسب هنوز نتیجه می دهد.
بدون پرداختن به اسپویلرها، House of Ashes در مقایسه با دو بازی قبلی مجموعه Dark Pictures، در داستان سرایی بسیار بهتر است. هم Man of Medan و هم Little Hope تلاش کردند تا انتظارات را به روشی که هرگز در Until Dawn احساس نمی شد، زیر و رو کنند. House of Ashes پاندول داستان را به عقب برمی گرداند و با چشم انداز یک مسیر کاملاً جدید برای این مجموعه به پایان می رسد. پس از عرضه Little Hope، من مجذوب این شدم که ببینم تیم سازنده این بازی در مرحله بعدی چه خواهد کرد. این به این دلیل نیست که من دائما به دنبال نکات مثبت و برتر بازی Until Dawn هستم، بلکه به این دلیل است که مسیری که فرنچایز ممکن است در آینده در پیش بگیرد به همان اندازه The Dark Pictures Anthology جالب توجه است.
با این حال، من نمی خواهم داستان را بیش از بزرگ کنم. هنوز هم مواردی از دیالوگ ها و سناریوهای عجیب و غریب و وجود دارد که معنای خاصی نمی دهدند. بعلاوه، کل ایده یک بازی در میانه جنگ عراق با تفنگداران دریایی که برای جستجوی تسلیحات بیولوژیکی صدام به یک مجتمع مخفی می‌روند، می‌تواند باعث شود که بدانیم چه چیزی باعث شکل گیری این داستان شده است.
نقد و بررسی بازی The Dark Pictures Anthology: House of Ashes
همچنین پتانسیل هایی وجود دارد که باعث می شود شخصیت ها کمی نا کامل یا به شدت کلیشه ای شده به نظر بیایند. منظورم این است که احتمالاً می توانید حدس بزنید وقتی یک تفنگدار جوان و یک سرباز عراقی مجبور به همکاری با هم شوند چه اتفاقی ممکن است بیفتد. البته بسته به انتخاب های شما می تواند تغییر کند، اما هرگز احساس نمی شود که Supermassive با کاراکترهای خود زمینه جدیدی را ایجاد می کند. در هر صورت، شخصیت‌ها همچنان ضعیف‌ترین بخش این سری هستند، اگرچه کارکاتر ها در House of Ashes یک قدم بالاتر از آنچه در Man of Medan و Little Hope دیده‌ایم هستند که سلیم برجسته‌ترین آنهاست.
کاری که House of Ashes به خوبی انجام می دهد، همان چیزی است که Until Dawn را بسیار خاص کرده است. Supermassive در ایجاد تنش در بهترین لحظات خود برتری دارد و به طرز ماهرانه ای از محیط برای کمک به این کار استفاده می کند. برای مثال، House of Ashes بیشتر در یک خرابه زیرزمینی اتفاق می افتد. به فیلم هایی مانند The Descent برای یک نقطه مرجع قوی فکر کنید. هم در آن فیلم و هم در این بازی، سازندگان از زوایای دوربین بسیار نزدیک و تنگ استفاده می‌کنند، زیرا شخصیت‌ها مخفیانه از میان تونل‌ها عبور می‌کنند تا حس بیشتری از کلاستروفوبیا به آن اضافه کنند، که عامل ترس را افزایش می‌دهد. شما هرگز نمی دانید که در اطراف پیچ بعدی چه اتفاقی می افتد، و Supermassive در ترکیب کردن جامپ اسکر ها و روش های دیگر برای ترساندن شما فوق العاده عمل کرده است.
برای طرفداران مرگ‌های وحشتناکی که اغلب در بازی‌های ترسناک دیده می‌شوند، گزینه‌های سختی جدید QTEها را حتی سخت‌تر می‌کنند. البته می توانید برای یک شب سرگرم کننده با دوستان، همه چیز را به حالت آسان تغییر دهید. با توجه به این نکته باید اشاره کنیم که Co-op بهترین راه برای انجام این بازی ها است. چه در یک اتاق باشید یا چه آنلاین، این ترسی است که شما می خواهید آن را به اشتراک بگذارید. اگر می‌خواهید فشار بازی را کمی بالاتر ببرید و مقدار خون بیشتری ببینید، درجه های سختی دشوارتر را امتحان کنید.
از بسیاری جهات، شما دقیقاً می دانید که با The Dark Pictures Anthology: House of Ashes چه چیزی به دست می آورید. این یک فستیوال ترسناک پر از QTE است که اغلب بر خلاف محدودیت های بودجه خود ادامه دارد. فیلمنامه می تواند مقداری بهتر بشود و شخصیت ها می توانند کمی واقعی تر و زنده تر باشند. با این حال، ترس های کلاستروفوبیک به طور موثر عمل می کنند، و راز اصلی House of Ashes نشان دهنده بازگشت به چیزی است که طرفداران در مورد Until Dawn دوست داشتند. این بازی باعث می شود که بیش از هر موقع دیگری برای انشتر نسخه های جدید این سری منتظر باشیم.
نظرات کاربران