نقد فیلم Minamata
نقد فیلم Minamata
میناماتا، فیلمی که در هیاهوی رسانه‌ای دعوای جنجالی جانی دپ نقش اصلی این اثر و همسرش امبر هرد، محو شد و آنطور که لیاقتش را داشت به آن پرداخته نشد. اندرو لویتاس پس از سال‌ها غیبت در دنیای سینما، با ایده‌ای کمتر توجه شده اما ناب بازگشت باشکوهی را رقم زد و با ساخت اثری بیوگرافی/درام گونه تحسین منتقدان را به خود اختصاص داد.
فیلم کاملا بر نگارش خود پایبند است و زیاده‌گویی نمیکند؛ گرچه خط داستانی دارای کمبودهایی است که به آن‌ها میپردازیم اما به عنوان اثر بیوگرافی با چاشنی درام حماسی، تحسین برانگیز است. میناماتا در ابتدا با سرعت قابل توجهی رو به جلو حرکت میکند، به طوری که در همان ۲۰دقیقه ابتدایی کاملا برای مخاطب روشن میشود که کارکتر اسمیت قصد عزیمت به ژاپن و رساندن صدای خانواده‌های ضعیف را به گوش جهانیان دارد؛ اما پس از آن شیب نزولی در خط داستانی نمایان میشود.
دیگر خبری از آن داستان یک خطی نیست. برای مثال اضافه کردن داستان عاشقانه اسمیت و آیلن به داستان، گرچه این موضوع جزئی از سفر عکاس معروف به ژاپن بود اما عوامل وقتی توانایی درست و تمیز به تصویر کشیدن آن را ندارند، بهتر بود آن را از فیلم حذف میکردند و یا زمان بیشتری را صرف طراحی دنیای عاشقانه این دو شخصیت میکردند. اسمیت و آیلن از لحاظ عاطفی به پختگی کامل رسیدند و بازی فوق العاده‌ای را به نمایش میگذارند اما عوامل و در راس آنان، کارگردان و گروه تدوین بسیار سریع و گمراه گونه از کنار آن گذر میکنند، طوری که فقط میخواستند جزئی از داستان باشد دیگر خوب بودن یا بد بودن آن، برایشان اهمیتی ندارد!
ضعف دیگری که میزان به چشم آمدن آن زیاد است مربوط به انتهای فیلم میشود. متاسفانه در ۱۰دقیقه پایانی، فیلم غرق در حماسه سرایی میشود، به گونه‌ای که هیچ تفاوتی با اغراق حال بهم‌زن ندارد. حماسه سرایی‌هایی که صرفا برای مردم ژاپن غرور انگیز است و به اکثر مخاطبان جهانی نه تنها حسی را منتقل نمیکند بلکه خسته کننده میشود.
فیلم، در نقد حاکمان سیاسی جسارت فراوانی به خرج میدهد و بدون هیچ ترسی از تمام ابزار در این امر استفاده میکند. نقدی که کاملا متناسب و به گواه تاریخ است. دقیقا به همین دلیل پیش‌تر اشاره کردیم که خط داستانی به نگارش وفادار است. چون در نگارش میناماتا، تمام شواهد تاریخی در نظر گرفته شده و حتی با مطالعه کمی در این زمینه، به عمق فاجعه میناماتا و سنگ‌دلی مدیران وقت پی میبریم. بنابراین نویسندگی این اثر که حاصل تلاش‌های دیوید کسلر می‌باشد، بسیار عادلانه و درعین حال رضایت بخش است.
فضا‌سازی و کادربندی‌های دوربین بسیار متخصصانه و دقیق به اجرا درآمده اند. مثالی از این کار با دوربین دقیق، صحنه‌های تصویربرداری شده در طبیعت و یا اتاق کار یوجین اسمیت است. حالا به صحنه‌های فیلمبرداری شده در فضاهای باز و طبیعت دیدنی ژاپن، جلوه‌های بصری و ترکیبات رنگ بی‌نظیر را هم اضافه کنید. همه چیز رنگ و بوی آرامش و یک درام روان را نوید میدهد، دقیقا همان چیزی که مخاطب پی آن میگردد.
نقد فیلم Minamata
جانی دپ با پنهان شدن پشت گریم نسبتا سنگین و شباهت بسیار به یوجین اسمیت، کاملا در نقش خود فرو رفته و تمام مهارت‌های خود را برای بازی در این اثر به کار گرفته است. تنها موضوعی که در بازی جانی دپ اذیت کننده است که تقصیر آن غالبا بر دوش عوامل است، طراحی‌های زبان بدن دپ می‌باشد. در واقعیت اسمیت به دلیل حضور در جنگ جهانی و جراحات وارده، از ناحیه پا دچار آسیب شده بود و لنگان لنگان راه میرفت اما در فیلم هیچ اشاره‌ای به این موضوع نشده است؛ اتفاقا بلعکس، جانی دپ چنان شاتابان و بانشاط حرکت میکند که انگار نه انگار درحال ایفای نقش پیرمردی با حدود سنی ۶۰سال است. چنین ضعف فاحشی که به راحتی قابل تشخیص می‌باشد، بسیار تعجب آور است!
هیرویوکی سانادا که بیشتر او را در اثار ابرقهرمانانه دیدیم، همانند باقی بازی‌هایش در نوع بیان دیالوگ اغراق آمیز عمل میکند و حس مصنوعی که در بازی‌اش وجود دارد به مخاطب نیز منتقل میشود. برای مثال هنگام بحث و جدل با مدیرعامل شرکت و یا هنگام حضور در تظاهرات به بازی وی توجه کنید. هنر بازیگری خاصی وجود ندارد، هرچه که هست فریادهای بی‌امان و اغراق وار است.
مینامی، بازیگر گمنام ژاپنی که هیچ شناختی از وی نداریم، برخلاف تجربه کم با شایستگی کامل در قامت نقش مکمل کنار جانی دپ قرار گرفته است. قطعا درخشش در میناماتا در آینده‌ای نه چندان دور موجب صاحب نام شدن این بانوی کاربلد ژاپنی خواهد شد.
میناماتا اثر قابل تحسینی است. بار دیگر به ما یادآوری میکند که چه فجایعی را پشت سر گذاشتیم و چه دولت‌مردان ظالمی را روبروی خود می‌دیدیم. کارگردانی دارای ضعف‌های حدودی خصوصا در خط داستانی است اما بازهم رضایت بخش است. باقی عوامل فنی علی‌الخصوش گروه طراحی صحنه و فیلمبرداری عملکرد عالی از خود به جای گذاشتند و میتوان آن‌ها را لایق بهترین تمجیدها دانست. تماشای میناماتا برای هرشخصی واجب است. اثری که هم چشم نواز است، هم موجب آگاهی تاریخی میشود و هم از ستاره فراموش شده اما فوق العاده‌ای به نام جانی دپ استفاده کرده است.
نظرات کاربران