آنها وارد شدند و فرح که جلوتر از شاهزاده می دوید وارد اتاقی شد و شاهزاده قبل رسیدن در را بر رویش بستند . چندین مبارز زن و مرد به او حمله کردند اما شاهزاده نیروی تاریکش بازگشت و به سرعت آنها را تار و مار کرد. شاهزاده از طبقات بالاتر وارد شد و با کلی دردسر بالاخره خود را به فرح رساند آنها وارد بالابری شدند که مستقیما به بالای برج و طبقه اتاق سریر می رفت. فرح سوالات عجیبی همچون رنگ مورد علاقه شاهزاده را پرسید و او گفت آبی که منجر به مسخره شدن توسط شاهزادهی تاریک شد. فرح گفت که درباره او هیچ چیز نمی داند و علت سوال کردنش همین است. بالاخره به باغ رسیدند. محوطه ای بزرگ که شامل چند طبقه از برج می شد. فرح بخاطر حمله مجدد مبارزان زوران از شاهزاده جدا شد. شاهزاده آنها را شکست داد و خود را به نزدیکی فرح رساند.
فرح در مورد پدرش پرسید و او پدرش را مردی خوب خواند سپس گفت نه یک مرد عالی بود، قوی، وفادار، مهربان و بخشنده خواند. اما آن حرفها بی فایده بودند و باید به راهشان ادامه می دادند. اما شاهزاده نمی توانست به کنار فرح برود و فرح در طبقات بالاتر بود پس شاهزاده او را جلوتر از خود فرستاد سپس خودش از راه دیگری به سمت اتاق سریر به راه افتاد. شاهزاده به سمت فرح که در طرف دیگر پل سنگی بود به راه افتاد که در یک لحظه وزیر سر رسید و فرح را گرفت. او از این که متحدی قدرتمند می شد گفت و اینکه می خواهد فرح را ملکه کند. شاهزاده گفت که بگذارد برود او فرح را رها کرد و شاهزاده به سمتشان دوید اما زوران با قدرت پل را خراب کرد و شاهزاده سقوط کرد. شاهزاده به سمت جایی می رفت که عمیق ترین نقطه برج بود جایی که هیچوقت نور آفتاب به آن نمی رسید قطعا جان سالم به درد نمی برد اگر دوباره قدرت تاریک پیدایش نمی شد.
شاهزاده که حالا همچون محیط اطرافش سیاه شده بود زنجیر دستش را به سمت میله ای پرت کرد و با قفل شدن آن خود را به سمت یکی از دیوار ها تاب داد. حالا شاهزاده نجات یافته بود که شاهزادهی تاریک شروع به حرف زدن کرد. اینکه چند بار دیگر باید جانشان را نجات دهد تا شاهزاده به او باور و اعتماد کند. او باید حضور و قدرت خود دیگرش را بپذیرد و حتی بگذارد که او بدنشان را کنترل کند. در همین حین که حرف زدن های او ادامه داشت شاهزاده در تاریکی به راهش ادامه داد. دخمه ها و پرتگاه هایی که تنها منبع نورشان مشعلی با شعله های آبی بود. شاهزاده یا باید آب پیدا می کرد یا شن زمان تا جانش را از دست ندهد. او به سرعت به راهش ادامه می داد و شن ها را پیدا می کرد. بالاخره شاهزاده به دری رسید و از آن عبور کرد . نوری سفید در میان تاریکی می درخشید. شاهزاده جلو رفت و متوجه شد که شمشیر پدرش است که تیغه اش می درخشد. اما او متعجب بود که سلاح پدرش آنجا چه می کرد. و او متوجه شد در آنطرف تر در چندقدمی اش جسد پدرش بر زمین افتاده. شاهزاده گریان به سمت او رفت و بغلش کرد. شاهزادهی تاریک گفت که آاا دست بردار واقعا انتظار نداشتی که اونو زنده پیدا کنی. بعد این همه اتفاق هنوز امیدوار بودی و حالا چی باز می خوای از شن زمان برای برگرداندن این اتفاق استفاده کنی یا نه می خوای برگردی به جزیره و از اونجا همه این هارو مثل اولش کنی؟ شاهزاده فریاد زد نه او بلند شد و شمشیر پدرش را بدست گرفت او گفت که دیگر همانند بچه ای نخواهد بود که نتیجهی کارهایش را نمی پذیرد او اینبار اشتباهاتش را جبران می کند شاهزاده انرژی خود را جمع کرد و به خود فشار آورد و یکدفعه سیاهی از او رخت بست. صدای متعجب شاهزاده تاریک گفت این دیگه چیه؟ تو که آب نداری چطور… شاهزاده خطاب به او گفت که تو دیگر قدرتی بر من نداری به همان جای تاریکی که ازش درست شدی برگرد و دیگر مزاحمم نشو.
شاهزاده دیگر صدای همیشه مزاحم را نشنید او با کمک نور داخل شمشیر از میان تاریکی عبور کرد و با پیدا کردن اولین پرتو راه خود را به بیرون باز کرد. شاهزاده همچون قبل از داخل برج به راهش ادامه نداد بلکه راهی را انتخاب کرد که مهارت گذر از آن را دارد و آن بالارفتن از بیرون و روی دیوار برج بود.
شاهزاده به بالای برج رفت قصری بر بالای قصری دیگر او می رفت که با سرنوشتش روبرو شود.