با بازگشت دنی بویل به دنیای «۲۸ روز بعد» با فیلم «۲۸ سال بعد» که ماه آینده اکران میشود، یک موضوع بهویژه مهم ذهن طرفداران زامبی… ببخشید، آلودهشدگان را در سراسر جهان به خود مشغول کرده است: وضعیت قربانیان ویروس خشم در دنیای پساآخرالزمانی فیلم، تقریباً ۳۰ سال پس از اولین فاجعه، چگونه است؟
من اوایل این هفته با بویل درباره «۲۸ Years Later» صحبت کردم و او جزئیاتی را در مورد آن موجودات بدبخت و سریع به من گفت. (که برخی از آنها، همانطور که مشخص شد، دیگر آنقدرها هم سریع نیستند.)
بویل به IGN میگوید: «تکاملهایی [در آلودهشدگان] رخ داده است، زیرا ما نمیخواستیم آنها را ایستا نگه داریم.» او ادامه میدهد: «اگر بخواهید، جهشهایی توسعه یافته است.»
فراموش نکنید، در حالی که آلودهشدگان سری «۲۸ روز/هفته/سال» به خوبی در زیرژانر زامبی قرار میگیرند، از نظر فنی آنها مرده نیستند. بلکه انسانهای زندهای هستند که توسط ویروس خشم آلوده شدهاند. به این ترتیب، آنها باید در طول سالها راههایی برای بقا پیدا میکردند. از این رو، تکاملی که بویل به آن اشاره میکند، رخ داده است.
چیدمان عریض برای القای حس ترس
کارگردان «۲۸ سال بعد» را با نسبت تصویر عریض ۲.۷۶:۱ فیلمبرداری کرده است که معمولاً برای فیلمهای حماسی ۷۰ میلیمتری رزرو میشود، و بخشی از دلیل او برای انتخاب این فرمت عریض، ایجاد حس ترس در بیننده نسبت به آلودهشدگان بوده است. با این فریم عریض، این موجودات میتوانند تقریباً در هر کجای میدان دید شما باشند.
او میگوید: «امیدوارید که حس ناآرامی ایجاد کند… اینکه آنها میتوانند در هر مکانی باشند، زیرا میدانیم که آنها بسیار سریع حرکت میکنند.» سپس توضیح میدهد که بیشتر آلودهشدگان این روزها سریع حرکت میکنند… اما نه همه آنها. «به جز این نمونههای جدید، “slow-lows” که البته بسیار آهسته حرکت میکنند، اما همچنان خطرناک هستند.»
«slow-lows»: کند اما خطرناک
واقعاً، آنها بسیار چندشآور هستند، و همانطور که بویل میگوید، دلیلی برای نامشان وجود دارد. او با خنده میگوید: «آنها بسیار آهسته هستند. در سطح پایین پرسه میزنند. بنابراین به آنها “slow-lows” میگویند. توصیه نمیکنم با آنها دربیفتید.»
بویل و تیمش از روشها و دوربینهای تولید متنوعی برای دستیابی به جلوههای مختلف در فیلم استفاده کردند، از جمله نحوه فیلمبرداری از آلودهشدگان. در مورد آرام-پستها، گاهی اوقات این به معنای اتصال دوربین به بازیگران نقش آنها بود تا تماشاگر را درست در میان گل و لای با این موجودات قرار دهند
گونههای جدید: برزرکرها و آلفاها
یادداشتهای تولید فیلم همچنین به برخی تغییرات دیگر در آلودهشدگان اشاره دارد. اولین نسل که توانستهاند ۲۸ سال گذشته را زنده بمانند، اکنون برهنه و مانند حیوانات در بریتانیا پرسه میزنند. و سپس آلودهشدگان «برزرکر» و «آلفا» وجود دارند که به نظر میرسد دارای قدرت فوقالعادهای هستند و شاید حتی شباهتی به هوش نیز داشته باشند.
بویل میگوید: «از نظر فنی، ما همچنان میخواستیم آنها را به شکلی شکننده و تقریباً غیرقابل اعتماد به تصویر بکشیم، زیرا این همان چیزی بود که در فیلم اول کارآمد یافتیم.»
تکنیکهای فیلمبرداری منحصربهفرد
تجهیزات منحصربهفردی که تا ۲۰ آیفون را همزمان حمل میکردند نیز برای سکانسهای کلیدی شامل آلودهشدگان استفاده شد، و بویل به دنبال چیزی بود که او آن را «زمان گلولهای برای فقرا» مینامد. اما این تنها یکی از روشهای مورد استفاده برای ثبت تصاویر وحشتناک و تکاندهنده هیولاهای فیلم بود.
او میگوید: «ما از زوایای شاتر خاصی برای افزایش آن قابلیت اطمینان، آن حرکت بسیار سریع، آن حرکت کمی منقطع برای ایجاد نوعی شکنندگی استفاده میکردیم. ما همچنین از یک دوربین پاناسونیک قدیمی به نام EVA1، فکر میکنم نامش همین است، استفاده کردیم که نوعی رنگ قرمز با فیلترش است. این دوربین واقعاً به یک دوربین قرمز تبدیل میشود که به ما اجازه میدهد تقریباً مانند یک دید مادون قرمز ببینیم، که ظاهری بود که میخواستیم برای برخی از صحنههای شب ایجاد کنیم.»
slow-lows، آلودهشدگان سهدههای، برزرکرها و آلفاها… باید دید چه وحشتهای دیگری در انتظار شخصیتهای «۲۸ سال بعد» است. ما در تاریخ ۲۰ ژوئن (۳۱ خرداد) که فیلم اکران میشود، متوجه خواهیم شد.
نظرات کاربران