پرونده جنایی آیلین وورنوس
در ۳۰ نوامبر ۱۹۸۹، آیلین وورنوس اولین قربانی خود، ریچارد مالوری را کشت. این آغاز یک کشتار سریالی یک ساله بود که در آن او شش مرد دیگر را نیز به قتل رساند. وورنوس ادعا کرد که اقدامات او در دفاع از خود بوده و قربانیانش او را مورد آزار و اذیت یا تلاش برای آن قرار داده بودند. با وجود ادعاهای او، او به جرم خود محکوم و به اعدام محکوم شد.
در سال‌های پس از اعدام او در سال ۲۰۰۲، آیلین وورنوس همچنان یک چهره بحث‌برانگیز است. برخی او را یک قاتل خونسرد می‌دانند، در حالی که برخی دیگر او را قربانی شرایط و سوء استفاده می‌دانند. میراث آیلین وورنوس همچنان سوالاتی را درباره ماهیت عدالت و عواملی که افراد را به انجام چنین اعمال شنیعی سوق می‌دهد، برمی‌انگیزد. این داستان هولناک آیلین وورنوس، یکی از بدنام‌ترین قاتلان سریالی زن آمریکا است.
زندگی اولیه غم انگیز
آیلین که با نام آیلین کارول پیتمن در ۲۹ فوریه ۱۹۵۶ در میشیگان متولد شد، دومین فرزند دایان وورنوس و لئو پیتمن بود. دایان تنها ۱۶ سال داشت که آیلین را به دنیا آورد، ۱۵ سال داشت که برادر آیلین کیت را به دنیا آورد و تنها ۱۴ سال داشت که با پدر ۱۸ ساله آیلین ازدواج کرد.
زمانی که دایان ورونوس آیلین را به دنیا آورد، از لئو پیتمن طلاق گرفته بود و آیلین هرگز پدرش را ملاقات نکرد که بعداً به دلیل ربودن و آزار و اذیت یک دختر هفت ساله به حبس ابد محکوم شد.
در ژانویه ۱۹۶۰، دایان فرزندان خود را در زمانی که آیلین تنها چهار سال داشت، رها کرد. پدربزرگ و مادربزرگ مادری آنها به طور قانونی خواهر و برادر را به فرزندی پذیرفتند و نام خانوادگی آنها را رسما به Wuronos تغییر دادند. آیلین ادعا کرد که پدربزرگ الکلی اش در کودکی او را مورد آزار جنسی و جسمی قرار داده است.
آیلین در ۱۴ سالگی پس از آزار و اذیت توسط یکی از دوستان خانوادگی باردار شد. او در ۲۳ مارس ۱۹۷۱ یک نوزاد پسر به دنیا آورد و او برای فرزندخواندگی قرار گرفت. چند ماه بعد، آیلین دبیرستان را رها کرد و مادربزرگش بر اثر نارسایی کبد درگذشت.
پدربزرگ آیلین زمانی که تنها ۱۵ سال داشت او را از خانه بیرون کرد. او مجبور شد در جنگل زندگی کند و از طریق راه های غیر اخلاقی از زندگی خود حمایت می کرد. در ماه مه ۱۹۷۴، آیلین ۱۸ ساله بود و اولین برخورد خود را با مقامات انجام داد، زمانی که در کلرادو به دلیل رانندگی تحت تأثیر، رفتار بی نظم و شلیک یک تپانچه از یک وسیله نقلیه در حال حرکت دستگیر شد. او بعداً به عدم حضور در دادگاه متهم شد.
در سال ۱۹۷۶، آیلین تصمیم گرفت با اتوتو به فلوریدا برود.
مشکلات بیشتر قانونی و یافتن عشق
در فلوریدا، آیلین با لوئیس گراتز فل، رئیس ۶۹ ساله یک باشگاه قایقرانی آشنا شد. این زوج به سرعت ازدواج کردند و یک روزنامه محلی در مورد ازدواج آنها نوشت. با این حال، خوشبختی زناشویی دوام نیاورد و چند هفته بعد، آیلین با عصای فل به او صدمه زد که باعث شد او درخواست دستور منع نزدیک شدن علیه او کند. علاوه بر این، او پس از درگیری در یک بار محلی، به جرم حمله به زندان فلوریدا رفت.
آیلین پس از شکست ازدواجش به میشیگان بازگشت، جایی که در ژوئیه ۱۹۷۶ به دلیل حمله و ایجاد مزاحمت دستگیر شد. آیلین دوباره در فلوریدا به جرم سرقت مسلحانه و تلاش برای پاس کردن چک‌های جعلی در یک بانک در ماه مه ۱۹۸۲ دستگیر و محکوم شد. او بار دیگر در ژانویه ۱۹۸۶ در میامی به جرم سرقت خودرو، مقاومت در برابر دستگیری و ممانعت از اجرای عدالت دستگیر شد.
در جولای ۱۹۷۶، آیلین ۱۰۰۰۰ دلار از بیمه عمر برادرش که بر اثر سرطان مری فوت کرده بود، دریافت کرد، همانطور که در بیوگرافی گزارش شده است. آیلین این پول را به سرعت با خریدهای لوکس مختلف از جمله یک ماشین لوکس که به زودی پس از آن تصادف کرد، خرج کرد.
طبق گفته Grunge، آیلین دوست خود، تیریا مور، را در سال ۱۹۷۰ ملاقات کرد و این زوج به سرعت با هم زندگی کردند. آیلین با کارهای غیر اخلاقی از این رابطه حمایت می‌کرد. آیلین بعداً رابطه آنها را اینگونه توصیف کرد:
“این عشقی فراتر از تصور بود. کلمات زمینی نمی‌توانند توصیف کنند که من نسبت به تیریا چه احساسی داشتم.”
قتل‌های سریالی و دستگیری
در ۱۳ دسامبر، جسد ریچارد چارلز مالوری در جنگل پیدا شد. او چندین بار مورد اصابت گلوله قرار گرفته بود و به دلیل دو گلوله در ریه چپش جان باخت. آیلین بعداً ادعا کرد که مالوری او را کتک زده و مورد آزار و اذیت قرار داده است، بنابراین او برای دفاع از خود او را کشته است. بعداً مشخص شد که مالوری دو محکومیت آزار و اذیت در مریلند داشته است.
در مه ۱۹۹۰، این قاتل سریالی دیوید اندرو اسپیر را شش بار قبل از رها کردن جسد برهنه‌اش در امتداد بزرگراه ایالات متحده ۱۹ تیراندازی کرد. در همان ماه، آیلین چارلز ادموند کارسکادن را با نه گلوله کشت و سپس جسد او را در یک پتو برقی پیچید. آیلین با ماشین او رانندگی کرد و یک تفنگ متعلق به او را گرو گذاشت.
قربانی بعدی آیلین، پیتر آبراهام سیمز بود که پس از ترک فلوریدا برای آرکانزاس در ژوئن ۱۹۹۰ ناپدید شد. جسد سیمز هرگز پیدا نشد. با این حال، او به آیلین مرتبط بود زیرا اثر انگشت او روی ماشینش پیدا شد. این قاتل سریالی به دلیل اینکه مقامات نتوانستند جسد پیدا کنند، به قتل سیمز متهم نشد.
جسد تروی یوجین بورس با دو گلوله در او پیدا شد که توسط آیلین بین جولای و آگوست ۱۹۹۰ شلیک شده بود.
دو قربانی آخر قاتل چارلز ریچارد هامفری و والتر جنو آنتونیو بودند. او در سپتامبر ۱۹۹۰ هفت بار به سر و تنه هامفری شلیک کرد. جسد آنتونیو در ۱۹ نوامبر ۱۹۹۰ پیدا شد و آیلین چهار بار به او شلیک کرده بود.
طبق گفته کتابخانه جنایی، شاهد عینی، رُندا بیلی، پرونده را باز کرد. او پس از دیدن اینکه آنها ماشین سیمز را رها کردند، توصیف‌هایی از آیلین وورنوس و تیریا مور به پلیس داد.
پلیس همچنین اثر انگشت قاتل سریالی را در فروشگاه‌های گرو گذاشتن مختلف روی رسیدهای گرو گذاشتن وسایل متعلق به قربانیان پیدا کرد و اثر انگشت او را در پایگاه داده از محکومیت‌های قبلی او داشت. آیلین در ۹ ژانویه ۱۹۹۱ در فلوریدا تحت عنوان یک حکم دستگیری برجسته دستگیر شد.
محاکمه و محکومیت
پلیس در ۱۰ ژانویه ۱۹۹۱، تیریا مور را در پنسیلوانیا دستگیر کرد. او با یک معامله موافقت کرد که اگر اعتراف آیلین را بگیرد، به او مصونیت بدهد. او با آیلین تماس می‌گرفت و از او التماس می‌کرد که نام او را پاک کند.
در ۱۶ ژانویه ۱۹۹۱، این قاتل سریالی به قتل‌ها اعتراف کرد و ادعا کرد که این مردان را پس از اینکه او را مورد آزار و اذیت قرار دادند یا تلاش به این کار را داشتند، در دفاع از خود کشته است. در یکی از محاکمات خود، آیلین گفت:
“من می‌خواستم به شما اعتراف کنم که داد همانطور که به شما گفتم ریچارد مالوری با خشونت من را مورد آزار و اذیت قرار؛ اما بقیه این کار را نکردند. آنها فقط قصد این کار را داشتند.”
در محاکمه آیلین برای قتل ریچارد چارلز مالوری، دفاع سعی کرد محکومیت‌های گذشته مالوری را مطرح کند. اما قاضی از پذیرش محکومیت‌های او به عنوان مدرک خودداری کرد. پس از محکومیت او به قتل، روانپزشکان دفاع شهادت دادند که او از نظر روانی ناپایدار است. با این حال، او به اعدام محکوم شد. آیلین وورنوس شش حکم اعدام دریافت کرد.
دوران محکومیت به اعدام
در حالی که در بند مرگ بود، این قاتل سریالی داستان خود را درباره انگیزه قتل‌ها تغییر داد و گفت که آنها را برای سرقت کشته است. با این حال، در یک مصاحبه، زمانی که فکر می‌کرد دوربین‌ها خاموش هستند، آیلین از انگیزه دفاع از خود دفاع کرد. او ادعا کرد که انگیزه خود را تغییر داده است زیرا از انتظار در بند مرگ خسته شده بود و می‌خواست بمیرد.
در سال ۲۰۰۱، آیلین وورنوس درخواستی به دادگاه عالی فلوریدا برای اخراج وکیل خود و پایان دادن به هرگونه درخواست تجدید نظر ارائه کرد و گفت:
“من آن مردان را کشتم، آنها را سرد و بی‌رحم سرقت کردم و دوباره هم انجام می‌دادم. هیچ شانسی برای زنده نگه داشتن من یا هر چیز دیگری وجود ندارد، زیرا من دوباره می‌کشم. من نفرت در سیستم خود دارم … من از شنیدن این حرف‌های “او دیوانه است” بسیار خسته شده‌ام. من خیلی وقت‌ها ارزیابی شده‌ام. من صالح، عاقل هستم و سعی می‌کنم حقیقت را بگویم. من کسی هستم که از زندگی انسان متنفر است و دوباره می‌کشد.”
آیلین وورنوس در ۹ اکتبر ۲۰۰۲ با تزریق سم اعدام شد. این قاتل سریالی دومین زن اعدام شده در فلوریدا و دهمین زن اعدام شده در ایالات متحده پس از بازگرداندن مجازات اعدام توسط دادگاه عالی ایالات متحده در سال ۱۹۷۶ شد. آخرین وعده غذایی او یک فنجان قهوه بود و آخرین کلمات او این بود:
“بله، من فقط می‌خواهم بگویم که من با سنگ قایقرانی می‌کنم و برمی‌گردم، مثل روز استقلال، با عیسی مسیح. ۶ ژوئن، مثل فیلم. کشتی مادر بزرگ و همه ( Big mother ship and all )، من برمی‌گردم، برمی‌گردم.”
منابع:
نظرات کاربران