نقد و بررسی بازی The Thaumaturge

صداگذاری بازی نیز در کنار جلوه‌های بصری، فوق العاده است. شلوغی و همهمه ایستگاه قطار ورشو به طرز قابل پیش بینی متراکم است و این حس را القا می کند که به طور مداوم توسط مسافران از انواع مختلف مورد استفاده قرار می گیرد. رفتن به مناطق صنعتی‌تر شهر نیز به طور مشابه فضاسازی بازی را با صدای چکش و سندان کارگران کارخانه و سروصداهای جمعیت انقلابیون که سعی در برانگیختن کارگران تحت ستم برای قیام علیه شرایط غیرانسانی کار دارند، پر می کند. از نظر ارائه، Thaumaturge در اکثر موارد چه در بخش صدا و چه در بخش تصویر موفق عمل می کند و این موفقیت به صداگذاری بازیگران نیز سرایت کرده است.

شخصیت ها پرشور هستند و لهجه هایشان به اندازه کافی خوب اجرا شده اند که بازی باعث می شود باور کنید آنها در منطقه ای که آنها را ملاقات می کنید بزرگ شده اند. تنها نقطه ضعف واقعی در اینجا این است که انیمیشن های شخصیت ها در هنگام صحبت چندان خوب اجرا نشده است. اگرچه این موضوع به هیچ وجه دلیلی برای صرف نظر از بازی نیست، اما صحبت کردن شخصیت ها با یکدیگر اغلب بسیار غیرطبیعی به نظر می رسد و سرعت کلی پایین که آنها تمایل دارند هر خط را بگویند، دکمه “رد شدن از گفتگو” را به هدیه ای برای کسانی از ما تبدیل می کند که می توانیم زیرنویس ها را سریعتر از شخصیت ها بخوانیم.

گذشته از ارائه کلی، دو ستاره اصلی Thaumaturge داستان و سیستم مبارزه منحصر به فرد آن هستند. داستان حول محور شخصیت اصلی، تائوماتورگ ویکتور شولسکی می چرخد که توانایی کنترل موجودات شیطانی، که در بازی به عنوان «سلام‌کننده» شناخته می شوند، به او اعطا شده است. این سلام‌کننده‌ها هر کدام توانایی‌ها، نقاط قوت، ضعف‌ها و طراحی‌های فوق‌العاده خاص خود را دارند. ویکتور پس از گذراندن بخش ابتدایی بازی و مطلع شدن از مرگ پدرش، به سفری برای خودشناسی و حل رمز و راز قدم می گذارد. بخش زیادی از داستان در The Thaumaturge حول وقایع تاریخی آن زمان می چرخد، با تاکید بر شورش قریب الوقوع طبقه کارگر علیه کارفرمایان ثروتمند آنها.

همانطور که در مورد هر شورش صدق می کند، چندین جناح در حال بازی هستند و این جایی است که جنبه نقش آفرینی Thaumaturge وارد بازی می شود. در طول بازی نقاط متعددی وجود دارد که ویکتور باید انتخاب هایی انجام دهد، چه انتخاب های جزئی مانند اینکه چگونه می خواهید یک نگهبان متخاصم را متقاعد کنید که از سر راهتان کنار برود، یا انتخاب های بزرگتر، مانند اینکه شاید زنی را که به ظاهر مهمات را مخفی می کند به پلیس محلی تحویل دهید یا به او کمک کنید و چیز بسیار بزرگتری را کشف کنید. جناح ها به عنوان یک مکانیزم به اندازه مسیرهای شاخه ای در داستان بازی وجود ندارند. برای مثال، شما نمی توانید با جناح های خاصی اعتبار کسب کنید. در عوض، شما انتخاب هایی انجام می دهید که مشخص می کند آیا اهداف یک جناح با اهداف شما همسو می شود یا خیر، و در نتیجه شاخه های مختلف داستان باز و بسته می شوند.

این پیاده سازی جناح ها بسیار جالب است، زیرا از اضافه کردن پیچیدگی های غیرضروری به هسته اصلی بازی جلوگیری می کند. در عوض، شما تشویق می شوید که خود را به جای ویکتور قرار دهید و در مورد اینکه او چگونه با هر موقعیتی برخورد می کند، فکر کنید.