در روز ۱۳ اکتبر ۱۹۷۲، یک هواپیمای فوکر F-27 نیروی هوایی اروگوئه با ۴۵ سرنشین از جمله بازیکنان تیم راگبی اولیمپیک اروگوئه، همراهان و اعضای خانواده آنها، از شهر مونت‌ویدئو اروگوئه به مقصد سانتیاگو شیلی پرواز کرد. هواپیما قرار بود پس از توقف در کوردوبا آرژانتین، به مقصد شیلی ادامه دهد.
در طول پرواز، هواپیما دچار طوفان شد و از مسیر خود منحرف شد. در نهایت، در ساعت ۲۲:۳۰ به وقت محلی، هواپیما در منطقه‌ای دورافتاده از رشته کوه آند در مرز آرژانتین و شیلی سقوط کرد.
در اثر سقوط هواپیما، ۲۹ نفر از سرنشینان کشته شدند. ۱۶ نفر از بازماندگان نیز به شدت مجروح شدند. بازماندگان در منطقه‌ای بسیار سرد و دورافتاده قرار داشتند و با کمبود شدید غذا و آب مواجه بودند.
بازماندگان در ابتدا سعی کردند با استفاده از منابع موجود در هواپیما، زنده بمانند. آنها از بقایای هواپیما برای ساخت سرپناه و آتش استفاده کردند. آنها همچنین از برف برای ذخیره آب استفاده کردند.
با گذشت زمان، منابع موجود در هواپیما رو به اتمام گذاشت. بازماندگان مجبور شدند برای زنده ماندن، به خوردن گوشت اجساد هم‌سفران خود روی آورند. این یک تصمیم بسیار دشوار و دردناک برای بازماندگان بود، اما تنها راه زنده ماندن آنها بود.
پس از ۷۲ روز، دو تن از بازماندگان به نام‌های روبرتو کانه‌سا و ناندو پارادو، تصمیم گرفتند که برای یافتن کمک به راهپیمایی بپردازند. آنها پس از دوازده روز راهپیمایی، با کمک یک روستایی شیلیایی به نام سرجیو کاتالان، توانستند به نیروهای امدادی برسند.
با نجات یافتن بازماندگان، این حادثه به عنوان یکی از شگفت‌انگیزترین داستان‌های زنده ماندن در تاریخ شناخته شد. این حادثه همچنین به عنوان «معجزه آند» شناخته می‌شود.
بازماندگان این حادثه پس از بازگشت به اروگوئه، مورد استقبال گرم مردم قرار گرفتند. آنها داستان خود را در کتاب‌ها، فیلم‌ها و مستندهای متعددی روایت کردند.
داستان پرواز اروگوئه ۱۹۷۲، درس‌های مهمی در مورد اهمیت امید، اراده و فداکاری برای زنده ماندن در شرایط سخت به ما می‌آموزد.
نظرات کاربران