نقد و بررسی فیلم بروتالیست The Brutalist 2024 با بازی آدرین برودی

کوربت کار لاسلو روی مرکز اجتماعی را با دستی مطمئن کارگردانی می‌کند و باعث می‌شود هر صحنه ضروری و پیشرفت هر شخصیت بسیار روشنگرتر به نظر برسد. به طور خاص، نحوه سوءاستفاده ون بورن از هر کسی که می‌تواند و افزایش آن، به تصویر کوربت و فاستولد از یک بی‌رحمی منحصربه‌فرد آمریکایی شکل می‌دهد. در اینجا مردی با همه‌چیز وجود دارد که به نظر نمی‌رسد از گرفتن از کسانی که بسیار کمتر دارند، دست بردارد. او لاسلو را مسخره می‌کند، در حالی که آزادی و رضایت را در مقابل او آویزان می‌کند، او را تحقیر می‌کند، اما به زودی آسیب بیشتری به او وارد خواهد کرد. پیرس این شخصیت را با جذابیتی چاپلوسانه بازی می‌کند و حرکات حساب‌شده و حس برتری ون بورن را با تأثیری تهوع‌آور به نمایش می‌گذارد. در نماهای نزدیک، خشم نهفته اما سردی در چشمان بازیگر وجود دارد. او ون بورن را به شخصیتی دردناک و آشنا تبدیل می‌کند: او و مردانی مانند او کسانی هستند که دنیای ما و مردم آن را بی‌رحم‌تر می‌کنند.

و آن دنیا به چرخش خود ادامه می‌دهد، با «بروتالیست» که به طور فزاینده‌ای به آنچه در آن سوی دید شخصیت‌هایش اتفاق می‌افتد اشاره می‌کند تا اینکه اهمیت نهایی مانند یک قطار به آن برخورد کند. هنگامی که پخش رادیویی اعلامیه استقلال اسرائیل – یکی از حوادث تحریک‌آمیز جنگ اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۴۸ – شنیده می‌شود، کوربت عمیق‌ترین برش خود را می‌زند: «بروتالیست» فیلمی درباره تجربه مهاجرت و همچنین چرخه‌های خشونت است که ما در تلاش برای اطمینان از اینکه هرگز در موقعیتی قرار نگیریم که دوباره مورد سوءاستفاده قرار بگیریم، ایجاد می‌کنیم. استفاده عالی از مونتاژ و موسیقی متن همراه آن توسط دانیل بلومبرگ در این سکانس، چیزی زیباست. همانطور که من را با عظمت تاریخی که به تصویر کشیده می‌شد رها کرد، مرا کاملاً مبهوت کرد. همانطور که کوربت دوربین خود را با سرعت فوق‌العاده در جاهای دیگر در امتداد زمین می‌فرستد، ما را در داستانی غرق می‌کند که به همان اندازه که در شخصیت‌پردازی‌اش صمیمی است، در مضامینش نیز متفکرانه است.

فیلمسازی بی‌باکانه است و همه بازیگران در آن قفل شده‌اند. در حالی که برودی نقطه کانونی برجسته‌ای را ایجاد می‌کند، این پیرس است که روح تاریک فیلم است. او در بازی کردن نقش یک مار لزج بسیار خوب است. شما جرأت نمی‌کنید چشمان خود را از او بردارید، از ترس اینکه اگر این کار را انجام دهید، ممکن است چه کاری انجام دهد. وحشت از این درک ناشی می‌شود که ثروت او، که شخصیت‌ها به آن نیاز دارند، او را نیز مصون می‌کند. اینجاست که جونز به عنوان یک وزنه تعادل قوی برای برودی عمل می‌کند: ارژبت، که در نهایت به همراه ژوفیا وارد داستان می‌شود، لاسلو را وادار می‌کند تا دقیق‌تر به حامی اصلی خود نگاه کند. همانطور که آنها سعی می‌کنند زندگی مشترکی بسازند، هر دو از نحوه از دست دادن ژوفیا، که بیشتر ساکت می‌ماند، اما همیشه گوش می‌دهد، بی‌خبرند. او بر اساس آنچه می‌بیند، متقاعد می‌شود که اشتباهاتی که خانواده‌اش متحمل می‌شوند فقط در دنیایی که او تمام قدرت را در دست دارد، می‌تواند جبران شود. این ترسناک‌ترین بخش از یک فیلم ترسناک است و رشته‌ای در مورد خانواده‌ای که از هم دور می‌شوند را به داستانی به طور فزاینده شوم از یک هنرمند و حامی او پیوند می‌دهد.

این چیزی است که «بروتالیست» را از نظر احساسی و وجودی بسیار طنین‌انداز می‌کند و روشی که کوربت همه چیز را به هم گره می‌زند، مرا مبهوت کرد. پس از یک جهش زمانی، ما می‌توانیم آینده‌ای را که لاسلو می‌ساخت ببینیم و درباره آن بشنویم. اما هیچ‌کدام از اینها با صدای او به اشتراک گذاشته نمی‌شود. شخص دیگری به جای او صحبت می‌کند، به گونه‌ای که سه ساعت و بیشتر قبلی از پیروزی و آزمایش را تطهیر می‌کند. این تراژدی نهایی «بروتالیست» است: لاسلو، مرد، هنرمند و معمار، بار دیگر کنار می‌ایستد تا به میراثی که ربوده شده است، نگاه کند. این یک نکته نهایی سنگین از نظر موضوعی و به طور مناسب خاردار است. فیلم با افسانه‌های پوچی که در مورد آمریکا به خود می‌گوییم آغاز می‌شود و با مجموعه‌ای از اظهارات مناسب در مورد دستاوردهای شخصی و حرفه‌ای لاسلو به پایان می‌رسد. چرخه‌های خشونت بیشتر، الگوهای خفه‌کننده بیشتر. اما، از قضا، کوربت و شرکت با قرار دادن سنگ بنای این بنای فریب، صداقتی وهم‌آور تولید می‌کنند.

سخن نهایی

فیلم «بروتالیست» ساخته‌ی بردی کوربت، نگاهی جسورانه، زیبا و بی‌رحمانه به ایالات متحده است، نه آنگونه که ما دوست داریم درباره‌ی کشور فکر کنیم، بلکه آنگونه که در واقع برای کسانی است که زیر یوغ آن خفه می‌شوند. این فیلم نه تنها یکی از بهترین فیلم‌های سال است، بلکه یکی از صادقانه‌ترین و خوش‌ساخته‌ترین آثار کوربت و مونا فاستولد است که به پایانی پرتنش و درخور می‌رسد که هم توجه شما را می‌طلبد و هم تماشای دوباره را برای مشاهده‌ی چگونگی قرار گرفتن دوباره‌ی تمام قطعات دردناک تاریخ در جای خود.