در اوج جنگ سرد، زمانی که رادیو هنوز یک رسانه برتر برای انتشار اخبار و اطلاعات بود، بسیاری از شنوندگان به طور اتفاقی با برنامه‌هایی بسیار آزاردهنده برخورد کردند. این برنامه‌های عجیب و غریب به طور معمول با یک ملودی عجیب یا چند بوق شروع می‌شدند و سپس صدای یک زن یا کودک را به دنبال داشت که اعدادی به ظاهر تصادفی را می‌خواند. این برنامه‌ها به طور معمول پخش می‌شدند و چند دقیقه در فرکانس‌هایی که شنوندگان آن‌ها را «ایستگاه‌های اعداد» می‌نامیدند، طول می‌کشید. کشف این ایستگاه‌های عجیب و غریب اعداد به سرعت مورد توجه کسانی قرار گرفت که متأسفانه مجبور شدند به این برنامه‌های مرموز گوش دهند. این پدیده همچنین گروه حاشیه‌ای از شنوندگان رادیویی را به وجود آورد که خود را وقف حل رمز و راز این که چه کسی این برنامه‌ها را ارسال می‌کند – و چرا – کردند.
به هر ایستگاه اعدادی که کشف می‌کردند، بسته به ماهیت برنامه‌اش، نامی داده می‌شد. از جمله شناخته‌شده‌ترین‌ها می‌توان به «نانسی آدام سوزان»، «ایستگاه گونگ» و «شکارچی لینکلن‌شر» اشاره کرد. همه آن‌ها به شیوه‌ای منحصر به فرد عجیب و غریب بودند و داستان‌های ترسناکی را در مورد اینکه چه کسی ممکن است پشت آن‌ها باشد، برانگیختند.
تا دهه ۱۹۸۰ طول نکشید که کارآگاهان آماتور که این ایستگاه‌های اعدادی را ردیابی می‌کردند، فرضیه‌ای را مطرح کردند که برنامه‌های مرموز در واقع پیام‌های رمزگذاری شده‌ای هستند که در عملیات جاسوسی در سراسر جهان استفاده می‌شوند. این ایده توسط افرادی مانند روپرت آل‌سون، نویسنده‌ای که در زمینه جاسوسی تخصص دارد و با نام مستعار نیگل وست می‌نویسد، تأیید شده است.
«هیچکس راه راحت‌تر و سریع‌تری برای برقراری ارتباط با یک جاسوس پیدا نکرده است.» آل‌سون گفت: «تنها هدف آن‌ها برقراری ارتباط سازمان‌های اطلاعاتی با عواملشان در مناطق ممنوعه است – سرزمینی که استفاده از روش‌های توافقی ارتباطات دشوار است.»
قابل ذکر است که هنوز هم می‌توان امواج کوتاه این پیام‌های رمزگذاری شده ادعایی را در رادیو پیدا کرد، به شرطی که فرد به اندازه کافی برای جستجوی آن‌ها تلاش کند. تاکتیک‌های جاسوسی ممکن است محتمل‌ترین توضیح برای این سیگنال‌های ارواح‌مانند به نظر برسند، اما هدف واقعی برخی از این ایستگاه‌های اعداد هرگز شکسته نشده است.
ایستگاهی به نام «بوزر» از زمان جنگ سرد، پیام‌های مرموزی پخش می‌کند. این ایستگاه در ابتدای هر ساعت دو بوق می‌زند و سپس در طول روز بین دقیقه‌های ۲۱ تا ۳۴ صدای یکنواختی به گوش می‌رسد. به دنبال آن صدایی به گوش می‌رسد که رشته‌ای از اعداد، کلمات یا نام‌ها را به زبان روسی مانند «آنا، نیکولای، ایوان، تاتیانا، رومن» می‌خواند.
در ابتدا تصور می‌شد که این پخش توسط مقامات شوروی راه‌اندازی شده است. اما پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، پخش عجیب رادیویی حتی فعال‌تر شد. تا به امروز، هیچکس نمی‌داند چه کسی آن را راه‌اندازی کرده، در مورد چیست، یا چرا ادامه دارد. داستان ترسناک واقعی ایستگاه‌های اعداد همچنان ادامه دارد.
نظرات کاربران