قبل از هر چیزی باید بگویم که این مقاله تماما نظر شخصی بنده است و هیچ گونه تحمیل نظریه ای در کار نیست و فقط قصد دارم بعضی نکات را در باره این بازی، با شما در میان بگذارم.

همه ما برای انشار قسمت دوم بازی Last Of Us روز شماری می کردیم و زمان زیادی گذشت تا اینکه بالاخره این بازی عرضه شد و توانستیم آن را تجربه کنیم. حدودا یک ساعت و نیم از بازی گذشته بود که ناگهان با صحنه ای روبرو شدیم که تمام انگیزه های ما را برای تجربه این گیم از بین برد…، بله مرگ جول!

چیزی که انتظار می رفت که اتفاق می افتد ، به شکلی خیلی بدتر از آنچه ما تصور می کردیم اتفاق افتاد. همه ما با دست های مشت شده و چشمانی اشک زده به صحنه کشته شدن جول توسط کاراکتر Abby نگاه می کردیم و هیچ کاری از دستمان بر نمی آمد تا جلوی او را بگیرم و فقط تماشاچی بودیم. این کات سین با موسیقی جان سوز Gustavo Santaolalla که تمام خاطراتمان را با جول زنده می کرد و مدام صحنه کشته شدن او با یک چوب گلف را به یادمانمی آورد به پایان رسید.

یک حس بی انگیزگی و بسیار ناراحت کننده بعد از دیدن این صحنه در وجودمان شکل گرفت و خیلی از افراد ، همانجا بازی را نیمه تمام گذاشتند و دیگر نتوانستند آن را ادامه بدهند؛ اما بعضی مثل من ، با اینکه هنوز در شک بودیم و فقط کاراکتر الی را در یک قبرستان بی هدف حرکت می دادیم ، دوست داشتیم که بدانیم اصلا این کاراکتر Abby کیست و واقعا چرا با چنین نفرتی یکی از مهربان ترین و دوست داشتنی ترین کاراکتر های دنیای گیم را به قتل رساند؛ پس سعی کردیم که دوباره به حالت اول خود برگردیم و بازی را ادامه دهیم تا ببینیم که واقعا داستان از چه قرار است.