بسیاری از دنباله‌های سینمایی برای سریال‌های انیمه اخیراً با این انتظار مخاطب روبرو شده‌اند که تکالیف خود را انجام داده باشند – برای مثال می‌توان فیلم‌های My Hero Academia یا Demon Slayer را نام برد (هرچند در مورد دوم، این فیلم‌ها در واقع گلچین‌هایی از قسمت‌های سریال هستند). برای هر کسی که امیدوار است از این رویدادها به عنوان راهی برای ورود به داستانی طولانی‌مدت استفاده کند، این همچنان مانعی بلند برای عبور است.
خوشبختانه در مورد Spy X Family: CODE White چنین انتظاری وجود ندارد. این یک ماجراجویی سرگرم‌کننده است که برای جذب مخاطبان جدید، حس و حال یک قسمت معمولی را به تصویر می‌کشد و در عین حال، بر عناصری که باعث محبوبیت این مجموعه در وهله اول شد، تاکید می‌کند.
فیلم با یک مهمانی رقص با ماسک آغاز می‌شود، جایی که دوربین به طرز ظریفی کل سالن را طی می‌کند و در عین حال، تکه‌هایی از حرف‌های درگوشی بین مهمانان ثروتمند را نشان می‌دهد. مردی با همراهش از بقیه جدا می‌شود، زن در دفتری به او پیشنهاد می‌دهد، مرد به طور مؤدبانه رد می‌کند و زن بیهوش می‌شود، سپس مرد به سراغ دزدی اسناد می‌رود. فرار مسخره به سبک «ماموریت غیرممکن»، قله هیجان است، و با وجود تمام این نمایشی‌گری، این فقط یک روز عادی در دفتر برای جاسوس مخفی «گرگ‌ومیش» است.
این صحنه در ابتدای CODE White، با چند صحنه دیگر دنبال می‌شود تا اطمینان حاصل شود که بازیگران اصلی و طنز موقعیتی شبیه سیت‌کام Spy X Family به مخاطبان ناآشنا معرفی می‌شود و این کار را با کارآمدی و مهم‌تر از همه، با حس سرگرمی انجام می‌دهد.
Spy X Family در فضایی اتفاق می‌افتد که در آن دو کشور به نام‌های استریس و وستالیس، که بر اساس آلمان تقسیم‌شده پس از جنگ الگوبرداری شده‌اند، صلح بین این دو همچنان شکننده است. این داستان یک خانواده هسته‌ای جعلی را دنبال می‌کند که توسط «گرگ‌ومیش»، جاسوسی از وستالیس که نام «لوید فورجر» را به خود گرفته، ساخته شده است.
بدون اطلاع لوید، همسر جعلی ملایم او، «یور»، در واقع بدنام‌ترین قاتل کشور است و او به عنوان یک تعادل‌بخش سرگرم‌کننده در برابر مهارت‌های فوق‌العاده لوید عمل می‌کند – یور بیشتر در ضربه زدن به چیزها مهارت دارد. تنها کسی که از کل ماجرا باخبر است، دخترخوانده آنها «آنیا» است: یک دختر پنج ساله باهوش و تله‌پاتیک که طرفدار سرسخت همه است و از اینکه والدینش چنین کارهای باحالی دارند، خوشحال است.
خانواده نماد خط داستانی است که Spy X Family اغلب روی آن رقص می‌کند: پوشیده شده در حس واقعی خطر به لطف یادآوری دوست‌داشتنی کلیشه‌های ژانر جاسوسی، که سپس به آن پیچشی مضحک می‌دهد. این کار با فرضیه‌ای شبیه به “آمریکایی‌ها” آغاز می‌شود، جایی که رفاه عاطفی خانواده‌اش به سرنوشت کشور گره خورده است. CODE White نمایشی از این است که چرا این فرضیه تا این حد مستحکم به نظر می‌رسد: هر اتفاق روزمره می‌تواند به چیزی به همان اندازه فاجعه‌بار و خنده‌دار تبدیل شود، بنابراین یک ماجراجویی آخر هفته‌ای در کشور دیگر کاملاً مناسب است.
این سفر جانبی با حال و هوای مبهم کریسمس، خانواده Forger را از شهر به سبک برلین جنگ سرد خارج کرده و به مکانی روستایی‌تر شبیه به سوئیس می‌برد. راه‌اندازی این موضوع، باز هم، به نظر می‌رسد راهی برای معرفی رشته‌های آشنا سریال به کسانی باشد که هنوز آن را ندیده‌اند، اما نویسندگی کارآمد و رنگارنگ ایچیرو اوکویچی، معرفی مجدد را حتی برای طرفداران فعلی به اندازه‌ای لذت‌بخش می‌کند. این صحنه‌ها زیرکی و آمادگی بیش از حد مضحک لویل و همچنین پیشینه او را در طول مهمانی رقص با ماسک به نمایش می‌گذارد، در حالی که یور با ادب آزاردهنده‌ای یک ترور خونین را انجام می‌دهد. دومینوهای نقشه به لطف آن ویژگی‌های جذاب و تکراری شخصیت‌ها به سرعت شروع به ریختن می‌کنند.
خانواده درگیر رقابتی آشپزی در مدرسه می شوند که به طرز اغراق آمیزی، آمادگی برای یک فعالیت عادی خانوادگی را به باری سنگین روی منابع دولتی تبدیل می کند. این آمادگی به نوعی با رویارویی با ارتش گره می خورد. هرج و مرجی که از این درگیری ناشی می شود، شاید قوی ترین نقطه قوت CODE White باشد. در این فیلم شخصیت ها فراتر از آنچه در سریال هستند، توسعه پیدا نمی کنند، اما دیدن اینکه هنرمندان کمی بیشتر لوید، آانیا و یور را در حال لذت بردن ازحضور هم به تصویر می کشند، رضایت بخش است.
قوس مداوم ناامنی یور در مورد رابطه اش با خانواده ی جعلی، او را به دخالت وادار می کند که در ابتدا اضافی به نظر می رسد، اما لحظات خنده دار و حتی شیرینی را خلق می کند، جایی که توهم حفظ شده ی آنها از خانواده واقعی می شود، مانند ناتوانی فزاینده و مضحک آنها در اینکه هویت مخفی یکدیگر را کشف کنند، تا مکالمات صمیمانه شان در مورد یادگیری مراقبت از هم.
با این حال، فیلم‌هایی مانند CODE White برای برخی ممکن است کمی ناامیدکننده باشند، زیرا ماهیت غیرمرتبط بودن آن با بقیه سریال می‌تواند برای طرفدارانی که ترجیح می‌دهند داستان کمی پیشرفت کند، دلسردکننده باشد. اما این فیلم بر پتانسیل ماندگاری فرضیه Spy X Family تأکید می‌کند: برخلاف بسیاری از انیمه‌هایی که به فیلم تبدیل می‌شوند و در آنها اتفاقات بالقوه زمین‌لرزه‌ای رخ می‌دهد که دیگر هرگز به آن اشاره نمی‌شود، این باورپذیر به نظر می‌رسد که خانواده Forger بتوانند تعطیلات آخر هفته را در آلپ بگذرانند، با ارتش درگیر شوند و سپس به زندگی عادی خود ادامه دهند. دیدن اینکه آنها به دردسر می افتند و از مهارت های فراطبیعی خود برای بیرون آمدن از آن استفاده می کنند، به سادگی سرگرم کننده است.
احساس کلی CODE White شبیه پیش نمایشی از چرخش های غافلگیرانه و تاریکی است که Spy X Family در فصول مانگایی که هنوز در انیمه اقتباس نشده اند، به خود می گیرد. ماهیت آن به عنوان یک کمدی و یک هیجان جاسوسی، هر دو احساس اغراق آمیزتری به خود می گیرند: خطرات موجود در این لحظه جدی تر از آنچه تا به حال در سریال بوده است احساس می شود، زیرا آانیا واقعاً در خطر وحشتناکی قرار می گیرد. اما بخش سرگرم کننده اش این است که هنرمندان تا چه حد برای کاهش آن تنش به پوچی کشیده می شوند: مزدوران تعقیب کننده آانیا مجبورند این کار را با یک طرح وحشتناک از یک هنرمند انجام دهند، و اولین کسانی که با او برخورد می کنند، به طالع بینی وسواس دارند.
شاید مضحک ترین مثال اندکی پس از تهدید آنیا به مرگ ظاهر می شود: او ناگهان وارد توهمی می شود و با شکستن از فضای هنری واقع گرایانه ی معمول نمایش، رنگ های غیرمعمول و درخشانی را به طنز به سبک توالت اختصاص می دهد. لحظات دیگری نیز وجود دارد که کارگردان تاکاشی کاتاگیری از این فرصت برای بازی با سبک تثبیت شده ی Spy X Family استفاده می کند و به نظر می رسد آنیا به طور خاص بیش از هر زمان دیگری شبیه یک شخصیت کارتونی لونی تونز است. او اغلب در حال پریدن در اطراف قاب، کشیده شدن به دنباله گیری هایی به سبک Tex Avery یا چرخاندن چرخ سکان یک کشتی هوایی دیده می شود.
این همه گواهی بر تطبیق پذیری داستان اصلی تاتسویا اندو و شادی ای است که تیم های خلاق استودیو ویت و کلورورکس در مطابقت آن با صدا و حرکت داشته اند – این فیلم می تواند به خوبی از پس مبارزات جدی بربیاید و همچنین می تواند آنها را برای خنده به رخ بکشد. یور در یک لحظه با خاموش کننده آتش دشمنان را مانند یک توپ بولینگ واژگون می کند و صدای مربوط به آن پخش می شود، و لحظه بعد او در برابر پس زمینه آتشی که به آرامی نزدیک می شود، مهارت مرگبار بدنام خود را به نمایش می گذارد. دوربین بر حرکات چرخشی و سرعت وحشتناک او تأکید می کند. با همان سبک جدی، مهارت های جاسوسی فوق العاده لوید ممکن است در یک صحنه برای انجام سرقت به سبک ماموریت غیرممکن (اشارات زیادی به آن سریال وجود دارد) برای یک بطری لیکور گیلاس به کار گرفته شود، و بعداً برای نجات ناامیدانه دخترخوانده اش به کار رود (که همچنین نشان می دهد او بیش از حد اعتراض می کند که مراقبت او از آنیا صرفاً به خاطر ماموریت است).
شاید آشنا به نظر برسد، اما جذب شدن توسط چنین ترکیبی از یک مهیج جاسوسی خونسرد و درام گرم پیدا کردن خانواده، و خنده ای که در تنش بین این دو لحن پیدا می کند، دشوار است.
سخن نهایی
اغلب، تعریف فیلمی از این دست به عنوان “شبیه یک قسمت با طول یک فیلم سینمایی” به عنوان انتقاد مطرح می شود – مانند یک داستان ۲۰ دقیقه ای که به چند ساعت کشیده شده باشد. با این حال، Spy X Family: CODE White نسبت به ریتم گاهی اوقات لرزان انیمه، که در آن بسیاری از قسمت ها بین تعداد زیادی داستان کوتاه تقسیم می شوند، یک قدم پیش است. این ماجراجویی تعطیلات پر از تیراندازی مانند یک قسمت با طول یک فیلم سینمایی است، اما به شیوه ای که بر قوی ترین ویژگی های Spy X Family برای بینندگان جدید و قدیمی تأکید می کند. این فیلم ممکن است برای خط اصلی داستان اهمیتی نداشته باشد و از نظر احساسی به همان جایی برسد که قسمت های قبلی رسیده اند، اما این نمایشی نیست که خط اصلی داستان در آن اهمیت زیادی داشته باشد: تنها چیزی که اهمیت دارد این است که چقدر از دیدن باز شدن این داستان جانبی لذت می برید.
نظرات کاربران