معرفی روز دورین سال نو دورف های سرزمین میانه

تقویم قمری زمان را به چهار هفته‌ی تقریبی تقسیم می‌کند که طی آن، ماه از شکل ماه نو تا ماه کامل و سپس دوباره به ماه نو تغییر شکل می‌دهد. چنین نگرشی، نکته‌ی مثبت بزرگی دارد که تقویم خورشیدی فاقد آن است. چهره‌ی ماه، مانند ساعت خورشیدی عظیمی عمل می‌کند که مسیر هر ماه قمری را مشخص می‌کند. شاهد این ماجرا را می‌توان در واکنش سام دید. هنگامی که یاران حلقه، لورین را ترک می‌کنند و ماه شکلی دور از انتظار وی دارد: «یا ماه از گردش افتاده یا من تو حسابم اشتباه می‌کنم.» (یاران حلقه، جلد دوم، فصل نه، رودخانه‌ی بزرگ). سام فکر می‌کند ماه مثل ساعت کار می‌کند و در طول تاریخ، بسیاری چنین کرده‌اند.
تنظیم تقویم با ماه به جای خورشید می‌تواند از یک جهت مفید باشد ولی نکته‌ی منفی بزرگی نیز دارد. سال قمری (دوازده ماه قمری) تنها ۳۵۴ روز است و یازده روز از سال خورشیدی کوتاه‌تر خواهد بود. به ازای گذشت هر سال خورشیدی، تقویم قمری بیش از یک هفته عقب خواهد افتاد. مسأله‌ی مذکور، بیشتر مسأله‌ای فنی است زیرا گذر فصل‌ها از سال خورشیدی پیروی می‌کند. هر تاریخی، حدود هر هفده سال یک بار، شش ماه جابجا می‌شود. در طول کم‌تر از یک نسل، چله‌ی تابستان، چله‌ی زمستان خواهد بود.
ظاهراً دورف‌ها برای حل این مشکل، راه مستقیمی یافته‌اند و هر سال، تقویم خود را تازه می‌کنند. وقتی تورین می‌گوید که سال آن‌ها، «اولین روز آخرین ماه پاییز» شروع می‌شود به این مفهوم است که دورف‌ها نقطه‌ای را برمی‌گزینند که تقویم‌های شمسی و قمری با هم مطابقت می‌کنند و از آن نقطه به بعد، تقویم را از سر می‌نویسند.
شاید عجیب‌ترین نتیجه‌ی حاصل از این امر، آن است که سال‌ها دورفی شمار ماه‌های متغیری دارند، گاه دوازده و گاه سیزده ماه هستند. تالکین مستقیم به این «جهش ماه» که به کرات رخ می‌دهد اشاره نمی‌کند ولی باید چنین باشد.