دکتر در بیمارستانی کار می کرد که در آن بیماران را با دستبندهای رنگی علامت گذاری می کردند. سبز: زنده و قرمز: فوت شده.
یک شب، به دکتر دستور داده شد که چند وسیله از زیرزمین بیمارستان تهیه کند، بنابراین به سمت آسانسور رفت. در آسانسور باز شد و زنی داخل آن بود که به کار خودش مشغول بود. به بیماران اجازه داده می شد برای استراحت در بیمارستان پرسه بزنند، به خصوص کسانی که مدت زیادی بستری بودند. قانون این بود که قبل از ساعت ده به اتاق هایشان برگردند.
دکتر قبل از فشار دادن دکمه زیرزمین به زن لبخند زد. او متوجه غیرعادی بودن این موضوع شد که زن از قبل دکمه ای را فشار نداده است. او فکر می کرد که شاید زن هم به سمت زیرزمین می رود.
آسانسور بالاخره به زیرزمین رسید و در آن باز شد. در دوردست مردی به سمت آسانسور لنگان لنگان می آمد و پزشک با وحشت دکمه آسانسور را برای بستن کوبید. بالاخره این کار را کرد و آسانسور دوباره بالا رفت، قلب دکتر به شدت می زد.
زن با عصبانیت گفت: «چرا این کار را کردی؟ او می خواست از آسانسور استفاده کند.»
دکتر پرسید: «مچ دست او را دیدی؟ قرمز بود. او دیشب مرد. چون من جراحی او را انجام دادم، می دانم.»
زن مچ دستش را بلند کرد. او رنگ قرمز را دید. زن لبخند زد و گفت: «مثل این یکی؟»