با تماشای فصل اول سریال جدید آمازون، به شدت تشنه‌ی دنیای Fallout شدم. این اقتباسی تقریباً بی‌نقص است که مرا برای بیشتر ماجراجویی در این دنیا مشتاق کرد، به خصوص بعد از اشاره‌ای که در صحنه‌ی آخر به نیو وگاس استریپ شد.
تمام روز است که به کتابخانه‌ی استیم خود خیره شده‌ام و نمی‌دانم کدام بازی را انجام دهم. اگر شما هم اینجا هستید، احتمالاً شما هم همین مشکل را دارید، پس بیایید با هم ببینیم می‌توانیم بهترین انتخاب را بکنیم.
Fallout 3 در سال اول دانشگاه من منتشر شد و مانند انفجار هسته‌ای کل خوابگاه را درگیر کرد. این یک پدیده‌ی فراگیر بود که زندگی مرا تسخیر کرد و باعث شد حداقل دو نفر در طبقه‌ی ما در ترم اول مردود شوند. برخلاف همه احتمالات، من زنده ماندم. Fallout 3 بعد از New Vegas که دو سال بعد منتشر شد و همچنان یکی از ده بازی برتر تمام دوران من باقی مانده، دومین بازی‌ای است که بیشتر از همه به سراغش رفته‌ام. آن را آنقدر بازی کرده‌ام که دیگر برایم تکراری شده، اما خب، همیشه می‌توانم دوباره تجربه‌اش کنم.
Fallout 4 در زمان انتشارش در سال ۲۰۱۵ آن‌طور که باید برایم جذاب نبود، و می‌دانم که تنها کسی نیستم که این حس را دارد. تنها یک‌بار آن را کامل بازی کرده‌ام و هرگز به سراغ بسته‌های الحاقی‌اش نرفتم. شاید حالا ارزش دوباره‌بازی کردن داشته باشد، اما بخش ساخت‌و‌ساز پایگاه برایم دلسردکننده بود، و از ساده شدن بیش از حد شاخه‌های گفتگو بعد از تجربه‌ی عالی نقش‌آفرینی در New Vegas ناامید شدم.
Fallout 76 یک ناامیدی حتی بزرگ‌تر برایم بود، و تجربه‌ی ضعیف هر دوی Fallout 4 و Fallout 76 توضیح می‌دهد که چرا در چند سال گذشته زیاد به این سری فکر نکرده‌ام. من طرفدار بازی‌های آنلاین مثل Destiny 2 هستم، و ایده‌ی تجربه کردن Fallout با دوستان عالی به نظر می‌رسید، اما بخش همکاری چندنفره این بازی جای کار زیادی دارد، و دنیای خالی آن بخش زیادی از چیزهایی را که درباره‌ی Fallout دوست دارم از بین می‌برد. می‌دانم که این بازی طی سال‌ها تغییرات زیادی کرده است، از جمله اضافه شدن شخصیت‌های غیرقابل‌بازی، پس شاید ارزش دوباره‌بازی کردن داشته باشد.
در نهایت هم نسخه‌ی اصلی Fallout را داریم که اتفاقاً بیشترین ارتباط را با سریال تلویزیونی دارد. چند باری در طول سال‌ها سعی کردم Fallout اورجینال را بازی کنم، اما هرگز نتوانستم با کنترل‌ها و منوها قدیمی‌اش کنار بیایم. شاید این نسخه و Fallout 2 برای سلیقه‌ی من کمی قدیمی به نظر برسند، اما نمی‌توانم انکار کنم که شروع از ابتدا و تجربه‌ی کل مجموعه‌ی بازی‌ها وسوسه‌کننده است. با این روند احتمالاً تا فصل دوم سریال همه‌ی بازی‌ها را تمام کرده‌ام.
می‌دانم که با Brotherhood of Steel یا Tactics شروع نمی‌کنم. شاید از نظر یک طرفدار پروپاقرص ارزش بررسی داشته باشند، اما من همین حالا تشنه‌ی تجربه‌ی اصلی Fallout هستم، نه نسخه‌های فرعی عجیب و غریب. کنار گذاشتن این گزینه‌ها کمی فهرست را کوتاه می‌کند، اما نه چندان.
درسته، با اینکه New Vegas موردعلاقه‌ی منه، اما لذت بیشتری می‌برم اگه درست قبل از فصل دوم بازی‌اش کنم. فصل بعدی حداقل تا اندازه‌ای در نیو وگاس و حدود ۱۵ سال بعد از اتفاقات بازی جریان داره، و عالی می‌شه که درست قبل از دیدن نسخه‌ی تلویزیونی، که امیدوارم سال بعد بیاد، دوباره به استریپ سر بزنم.
اگه قبلاً چندین بار Fallout 3 رو بازی نکرده بودم، قطعاً بهترین نقطه شروع می‌شد. با اینکه مطمئناً نشون می‌ده که قدیمی شده، بخش مدهای Nexus Mods یه بازسازی HD خیلی خوب داره که به بازی یه چهره‌ی جدید می‌ده. اگه هنوز با Fallout آشنایی زیادی ندارین، پیشنهاد می‌کنم از اینجا شروع کنید.
برای من، انتخاب بین Fallout 4 و Fallout 76 باقی می‌مونه، پس سوال اصلی اینه که می‌تونم دوستام رو متقاعد کنم که با من به یه سفر توی Fallout 76 بیان. قبلاً هیچ‌وقت باهامون جور نبوده، اما شاید الان چیزای بیشتری توش باشه که جذبمون کنه. اگه قراره تنهایی بازی کنم، پس بالاخره وقتشه که به Fallout 4 یه فرصت دوباره بدم.
نظرات کاربران