نقد و بررسی فیلم مارول ها The Marvels 2024 | خوش ساخت ولی بی معنی

نقد و بررسی فیلم مارول ها The Marvels 2024

مارول ها، به نوعی، سی و سومین فیلم دنیای سینمایی مارول است. این فیلم دنباله مستقیم فیلم (کاپیتان مارول) و دو سریال مختلف (WandaVision و Ms. Marvel) است. نیک فیوری نقش حمایتی قابل توجهی را در آن ایفا می کند که پس از قیام اسکرل ها در “تهاجم مخفی” تابستان گذشته وارد ماجرا می شود.
با این حال، تقریباً هیچ یک از این موارد مهم نیست. WandaVision و Ms. Marvel فقط به دلیل اینکه این برنامه ها جایی هستند که دو نفر از سه قهرمان اصلی “مارول ها” قدرت های خود را به دست آوردند، مرتبط هستند – جزئیات اصلاً مهم نیستند و هرگز به آنها اشاره نمی شود – و هرگز حتی به صورت پوشیده به “تهاجم مخفی” اشاره نمی شود. و تنها چیزی که از کاپیتان مارول نیاز دارید، که ۱۲ فیلم پیش از آن منتشر شد، این است که برخی از عواقب بد تصمیم Carol برای نابود کردن هوش برتر کری در پایان آن فیلم وجود داشت.

این حجم عظیمی از زمینه است که به سادگی از داستان حذف می شود، و برای اینکه این کار موثر باشد، باید هم از نظر فیلمسازی واقعا چشمگیر باشد و هم چیزی فراتر از چیزهای دیگر مارول را نشان دهد. و باید اعتراف کرد که برای بخش بزرگی از این فیلم، کارگردان نیا داکوستا و همکارانش توانستند هر دوی این کارها را انجام دهند. اما در حالی که “مارول ها” به عنوان یک فیلم اکشن سرگرم کننده و جذاب عمل می کند، این لذت ها گذرا هستند. برای فیلمی که در ۱۰۵ دقیقه به وضوح از بافت ارتباطی و محتوای خود جدا شده است، سرگرم کننده بودن نمی تواند آن را حفظ کند.
داستان اینجا یک تنظیم نسبتاً استاندارد مارول است. خانه کری پس از رویدادهای کاپیتان مارول در حال مرگ است و یک جنگجوی جدید به نام دار-بن برای نجات آن، نسل کشی انجام می دهد و با استفاده از یک دستبند جادویی که برای سرقت منابع از سیارات دیگر سوراخ هایی در فضا ایجاد می کند. هنگامی که کاپیتان مارول و مونیکا رامبو به طور همزمان دو تا از این آن ها را لمس می کنند، توانایی های آنها با یکدیگر در هم آمیخته می شود – همچنین با توانایی های Kamala Khan که او نیز یکی از آن دستبندها را دارد.
از آن به بعد، هر زمان که هر سه نفر از آنها به طور همزمان از قدرت های خود استفاده کنند، جای خود را عوض می کنند. این یک ترفند مسخره است که باید مدیریت آن غیرممکن باشد، اما “مارول ها” بسیار خوب فیلمبرداری و ویرایش شده است که سکانس های تغییر مکان معمولاً به انفجار ختم می شوند.
واقعاً، اکشن در “مارول ها” بسیار قوی است، با ظاهری به سبک جیمز وان و ریتمی فوق‌العاده لذت‌بخش شبیه به موزیک ویدیو. سه نقش اول (بری لارسون، تیونا پریس و ایمان ولانی) همگی سرگرم‌کننده هستند و ارتباطی عالی با هم دارند، به خصوص زمانی که با هم غریب هستند. و آنها حتی چیزی را به ما نشان دادند که قبلاً ندیده بودیم، زمانی که از سیاره ای بازدید کردند که هر کسی در آن هر وقت صحبت می کند، آواز می خواند و می رقصد – معرفی ما به این مکان یکی از بهترین توالی های MCU است.
در حالی که “مارول ها” برای مدتی به عنوان یک فیلم اکشن کار می کند، نسیم خستگی ناپذیر و پایبندی دقیق به فرمول مارول در نهایت آن را سنگین می کند – صادقانه بگوییم، برای اینکه این فیلم همچنان برای ما جذاب باشد، پس از ورود به استانداردهای معمول کمیک بوک، احتمالاً به یک آشوب به سبک مایکل بی نیاز هستیم. نبردهای در پرده سوم آنقدر خوب نیست و مطمئناً نمی تواند به اوج Black Panther: Wakanda Forever برسد.