۰

معرفی جمجمه های اسرار آمیز پاراکاس

معرفی جمجمه های اسرار آمیز پاراکاس

جمجمه های اسرار آمیز

معرفی جمجمه های اسرار آمیز پاراکاس

با فاصله چهار ساعت رانندگی از جنوب لیما در پرو جزیره “پاراکاس” قرار گرفته است که بخشی محافظت شده از نظر محیط زیست می باشد و افراد در آنجا می توانند زندگی حیات وحش را ببینند مانند شیرهای دریایی و همچنین تعداد زیادی از انواع مرغان دریایی. این مکان به سبک اعجاب انگیزی از لحاظ منابع خوراک دریایی غنی می باشد و منابع آب زیر زمینی فراوانی در زیر ماسه های صحرا یافت می شود.
بنابراین به نظر می آید مکانی بسیار عالی برای زندگی مردمان می باشد. ابزار سنگی از انواع مختلف و شکلهای گوناگون در آن منطقه یافت شده است و آنالیزها قدمت منطقه را حدود ۸۰۰۰ سال براورد می کند.
بزرگترین باستانشناسان اهل پرو با برآورد من “جولیو تلو” است که مطالعاتی درباره این منطقه در سال ۱۹۲۸ کرده و حفاری هایی در شمال جزیره انجام داد در مرکز حفره قرمز رنگ نیم دایره ای که آنجا واقع شده بود.
او در حفاریهایش قبرستانی بسیار استادانه و وسیع را یافت که هر قبر دربردارنده یک خانواده کامل بود که هر کدام با زرق و برق در لایه هایی پیچیده شده بودند و لباسهای رنگی کتان بر تن داشتند او همچنین قناتها و خانه هایی را یافت که با ماسه پوشیده شده بودند.تعداد این اکتشافات بسیار بسیار متعدد بود و این دهکده در حدود ۱ تا ۲ کیلومتر امتداد داشت.
اما جالب ترین یافته ها جمجمه ها بودند که به سبکی خارق العاده دراز بودند.اسم علمی این پدیده “دولیکوسفالی” می باشد.اکثر جمجمه ها در این حالت بودند و این نتیجه بستن سر به نظر می آمد. این نتایج چگونه بدست آمده اند؟؟
جمجمه یک نوزاد تازه متولد شده بسیار نرم است و تا چند ماه در این حالت می ماند .

جمجمه های اسرار آمیز پاراکاس

با بستن یک طناب دور جمجمه و قرار داد یک صفحه در پشت سر و حتی جلوی آن می توان شکل جمجمه را تغییر داد.روشهایی که آن زمان برای تغییر شکل جمجمه بکار می رفتند به مدت ۶ ماه تا سه سال استفاده می شدند مانند این تکنیک هم اینک در نوزادان کنگو از افریقا و جزایر جنوب اقیانوس آرام یافت می شود.
در قرن بیستم این پدیده در مصر یافت شد و نیز در سودان و سوریه و عراق و شوروی.جزیره مالت همانند بسیاری از مناطق بولیوی و پرو و نیز مکزیک نیز شاهد چنین یافته هایی بودند.
آنچه که با این تکنیک قادر هستند انجام بدهند این است که می توانند شکل جمجمه را تغییر دهند …اما شکل جمجمه را و نه اندازه اش را….
“تلو” در حدود ۹۰ استخوان جمجمه را در منطقه کلرادو یافت که در قبرستان “پاراکاس” مدفون بودند که حجم مغزی آنها بزرگتر از معمول بود و در برخی از موارد ۲.۵ برابر مغز انسانهای مدرن امروزی بود.
چگونه این امر امکان دارد؟ همانطور که گفتم دفرمه کردن جمجمه می تواند شکل آنرا تغییر دهد و نه سایز آنرا…چه برسد که حجم را دوبرابر هم بکند.

جمجمه های اسرار آمیز پاراکاس

این بدان معناست که ما با دو پدیده روبرو هستیم:
بزرگ شدن بوسیله بستن جمجمه و بزرگ شدن ژنتیکی.
جمجمه های “پاراکاس” بزرگترین نمونه های یافت شده در دنیا می باشند اما آنها از کدامین موجودات ریشه می گیرند؟
تصور اینکه این پدیده ناشی از “هیدروسفالی”(جمع شدن آب در جمجمه) باشد یا دیگر شرایط بالینی بعلت وجود در حداقل ۹۰ جمجمه یافت شده مردود است. و هنوز ما نمی دانیم چه تعداد از این جمجمه ها زیر زمین مدفون هستند یا در کلسیون های شخصی و موزه های مختلف وجود دارند.
و نیز درست است که “هیدروسفالی” سر را بزرگ می کند اما در آن حالت سر بیشتر پهن می شود تا دراز.
“تلو” معتقد است که مقبره های “پاراکاس” متعلق به تمدن “چاوین” می باشد که بیشتر به کار کوزه گری و حکاکی می پرداختند .
البته با اطلاعاتی که من دارم هیچ جمجمه درازی در منطقه زندگی “چاوین” ها یافت نشده است (در شمال لیما) پس ما هنوز به پاسخ مبدأ این جمجمه ها نرسیده ایم.
منشاء “چاوین” ها ۳۰۰۰ سال پیش می باشد مردم “پاراکاس” که در ماسه ها یافت شدند ماهیگیر بوده اند و فضله های باستانی آنها در لایه های دریا کشف شده.
هیچ نمونه واقعی و وسیع از کربن ۱۴ در سایت باستانشناسی اندازه گیری نشد و “تلو” این کار را فراموش کرد و تا سال ۱۹۴۰ این کار صورت نپذیرفت و مطالعات وی به دست فراموشی سپرده شد و قسمتهایی از آن سایت باستانشناسی بعد “تلو” به زیر ماسه ها رفت.
این یک فرضیه اثبات نشده است که “پاراکاس” زادگان یک تمدن اولیه ماهیگیر بوده اند. فرضیه اتصال فرهنگ “پاراکاس” و “چاوین” که توسط “تلو” مطرح شد زیاد معتبر نمی باشد چرا که بزرگی جمجمه در چاوین خیلی دیده نمی شود.
من به سایت حفاری رفته ام و آن زمین و قبرستان و دهکده ۲ کیلومتری را از نزدیک دیده ام و آن در سری بیگانگان باستانی که ساخته امریکا بود نیز نشان داده شد.

جمجمه های اسرار آمیز پاراکاس

کل قنات ها و خانه ها و قبرستان با ماسه پوشیده شده است و علت آن وزیدن بادی است که از سمت دریا می آید.
سایت “کلرادو” و “پاراکاس” در مسیر جاده ای قرار دارد که توریستها برای رسیدن به منطقه حفاظت شده از آن می گذرند و بازدید از آن ممنوع است.
“جوان ناوارو” صاحب و سازنده موزه محلی این منطقه که بعنوان موزه تاریخ پاراکاس معروف است کلکسیون جالبی از تمامی فرهنگهایی که گفته می شود در این منطقه می زیسته اند جمع آوری کرده که پاراکاس…نازکا…چینکا و اینکاها را در بر می گیرد.
او در کلیسیون اش از سنگ های قدیمی گرفته تا استخوانهای جمجمه را دارد. او معتقد است جمجمه ها حداقل بیش از ۳۰۰۰ سال قدمت دارند اعتقاد بر این است که مردم پاراکاس قبل از مسیح منسوخ شدند و جای خود را به تمدن نازکا دادند که تمدن بزرگی بودند که پس از آنها در آن مکان می زیسته اند و از آن منطقه پراکنده شدند و نام خود را پراکنده کردند

جمجمه های اسرار آمیز

جمجمه های اسرار آمیز پاراکاس: این افراد اسرار آمیز چه کسانی بودند؟”

معمای تغییر شکل جمجمه ها در کتاب پرفروش انسان شناس کانادایی/پروئی “برایان فراستر” با عنوان شهرهای گم شده مطرح شده است. در کتابی پر از عکسهای عجیب و مجموعه ای از عکسهای رنگی “چیلدر” و “فراستر” ما را به پرو…مالت…مصر و شیلی …چین و مکزیک می برند و به دنبال جمجمه های بزرگ شده عجیب می گردند و دیگر مدلهای تغییر شکل جمجمه را دنبال می کنند. قطعات گمشده این معما که چرا افراد باستانی حتی در جزیره های دور افتاده و صلح جو از بستن سر برای تغییر شکل و دراز کردن جمجمه استفاده می کردند هنوز مبهم است.
آنها این ایده را از کجا گرفته اند؟ آیا مردمی بوده اند که بطور طبیعی چنین شکلی با سرهای دراز داشته اند؟ آیا آنها گونه ای از نخبگان نبودند که در تمامی زمین پراکنده بودند؟ چرا انسان شناسان به ندرت راجع به تغییر شکل جمجمه صحبت می کنند و اطلاعات اندکی راجع به آن دارند؟ آنقدر که این موضوع باورنکردنی به نظر می آید اما “فراستر” و “چیلدر” این موضوع را در کتابشان مطرح کرده اند که تغییر شکل جمجمه در سراسر قاره ها توسط گروههای خاصی انجام می شد که می خواستند از اجداد پیشرفته شان تقلید کنند. این سفری دیوانه کننده به گذشته شگفت انگیز انسان در کره زمین می باشد.
چه چیزی در این موضوع جذاب است؟ آیا تمام آنچه می دانیم همان چیزی است که از موزه های محلی درباره جمجمه های دراز آموخته ایم؟ آیا جمجمه های دراز از تمدن “نازکا” هستند؟
البته رسم بستن سر دیگر منسوخ شده بود و ژن جمجمه دراز در مردم پاراکاس به مرور زمان کمتر و کمتر شده است تا از نژاد آنها خارج شده است.
مردم پاراکاس در آن سرزمینها تا ظهور قبیله نازکا مشغول بوده اند حتی ممکن است مجسمه های حیوانات قوم نازکا از ایده های آنها الهام گرفته شده باشد و و خطوط روی آنها بعدا به خودشان پدید آمده اند. یکی از معروفترین مجسمه ها “فضانورد” نام دارد. و آن یک انسان با شکل معمولی نیست و شکل سری غیر طبیعی دارد . حالا این یک اثر هنری صرف است یا الهام گرفته شده از موجودی واقعی هنوز معلوم نیست.

جمجمه های اسرار آمیز پاراکاس: این افراد اسرار آمیز چه کسانی بودند؟”

تنها راه برای بازسازی دوران واقعی مردم پاراکاس و یافتن منشاء ژنتیکی آنها آنالیز دی . ان. ای استخوانهای جمجمه می باشد. خوشبختانه “جوآن ناوارو” کلکسیونی غنی از جمجمه های دراز در اختیار دارد و اخیرا آنها را در موزه اش به اصرار من به نمایش گذاشته است. او به من اجازه داد از تعداد ۵ جمجمه نمونه برداری کنم. من قادر بودم موها را در ریشه هایشان ببینم و از دندانها و استخوان جمجمه نمونه بردارم و با نهایت مراقبت از آنها عکس و فیلم بگیرم که تعداد ۱۰ عدد از آنها در عکسها موجود هستند.
نمونه ها را به مشهورترین آزمایشگاه تشخیص ژنتیک در تگزاس آمریکا فرستادم . ما امیدوار بودیم نتیجه آنالیز دی. ان. ای را تا پایان آگوست دریافت کنیم.نتایج این آزمایش می توانست پیش بینی های ما را در مورد ریشه جمجمه های پاراکاس تأیید یا رد کند.
همانطور که گفتم پدیده جمجمه های دراز مختص منطقه پاراکاس نیست. مصری ها در عهد فرعون “آخن آتون” چنین عملی را با جمجمه هایشان انجام می دادند همچنین این پدیده در مالت …مدیترانه و مکزیک نیز دیده می شده است. تا جایی که من می دانم اکثر این جمجمه ها نتیجه بستن و دستکاری جمجمه بوده است. در حالی که جمجمه های پاراکاس این نظریه را تأیید می کردند که احتمالا بطور مادرزادی اینگونه متولد شده اند. این سبک برای انسان “هومو ساپینس” طبیعی نیست در این جمجمه ها دو سوراخ کوچک در پشت سر دیده می شد . هر استخوان جمجمه انسان طبیعی سه تکه اصلی دارد : فرونتال که در بالای پیشانی تمام می شود و دو استخوان که به حالت حرف “تی” انگلیسی در پشت این استخوان بهم متصل شده اند و بنام استخوان پریتال خوانده می شوند.
همکار من آن سوراخها را طبیعی فرض کرد او میگفت هر فردی در جمجمه اش سوراخهایی برای عبور رگهای خونی برای تغذیه و اعصاب دارد و این سوراخها ممکن است چنین کارایی هایی داشته باشند
اما دومین دلیل من برای غیر طبیعی بودن جمجمه های پاراکاس این بود که آنها یک استخوان پریتال به جای دو تا داشتند.
نتیجه بررسی های ژنتیک استخوانهای جمجمه پاراکاس در پرو”
نمونه ها به آزمایشگاه تگزاس در آوریل ۲۰۱۱ رسید اما تا ۲۰۱۳ نتیجه آزمایشهای آنها اعلام نشد.

جمجمه های اسرار آمیز

جمجمه های اسرار آمیز پاراکاس

آنالیز دی. ان. ای این جمجمه ها حاوی موتاسیون ژنتیکی خاصی بود که شناخته شده نبود و نزدیکی آن با “پریماتها” و نیز “حیوانات” بعید به نظر می رسید. نتایج آزمایش بسیار عجیب و غیر عادی به نظر می رسید و نمونه های بیشتری لازم بود. اما از همین نمونه های اندکی هم که من برداشته بودم به نظر می آمد ما با موجود تازه انسان گون ای طرف هستیم که بسیار از “هوموساپینس ها” و “نئاندرتال ها” و “دنیسووانس ها” دور می باشد….حتی بعید می دانم که این موجود در درخت تکامل ما جایگاهی داشته باشد….سوأل این است که اگر آنها بسیار متفاوت هستند نمی توانند از اجداد انسانی باشند . ممکن است در اجتماع کوچکشان آنها از اجدادی خاص سرچشمه گرفته باشند.
آنچه که باید رویش تأکید شود این است که این یک یافته خاص می باشد. در نتیجه باستانشناسان پرو باید نمونه برداریهایی بیشتری روی جمجمه های پاراکاس انجام دهند و آنرا با رازهای فرهنگ باستانی پرو تطبیق دهند و کار را با آزمایشهای آمریکا مطابقت کنند. و تمام نتایج باید توسط دولت و مردم پرو تأیید شود.
قسمت جالب این مطالعه جمجمه های با سن ۲۰ ماه در پاراکاس هستند که عضوی از کلکسیون ملی می باشند و شما عکس آنها را می توانید ببینید که در ۲۰ ماهگی مرده اند .
توریستهای پرو ممکن است بخواهند این استخوانها را در موزه پاراکاس پرو ببینند …آنها می توانند در ازای پرداخت مبلغی از آنها عکس و فیلم تهیه کنند و با تاریخ شناس پرویی “جوآن ناوارو” گفتگویی داشته باشند.

اشتراک گذاری

دنبال کنید نوشته شده توسط:

عرفان سعید زنوزی

نظرات کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *