نقد و بررسی بازی Dragon’s Dogma 2

نقد و بررسی بازی Dragon’s Dogma 2

پس از مقدمه‌ای کوتاه اما گیج‌کننده، ماجراجویی شما در سرزمین ورماند آغاز می‌شود، منطقه‌ای پوشیده از جنگل‌های سرسبز، قله‌های آلپی و جریان‌های روان رودخانه‌های پرپیچ و خم. پادشاهان و اشراف ورماند در پشت دیوارهای مستحکم پایتخت خود ساکن هستند و از این مکان پرجنب‌وجوش می‌توانید با گاری گاوی به یک دهکده کوچک در شمال یا یک شهر مرزی در غرب سفر کنید. این شهر مرزی در همسایگی باتل، سرزمینی خشک و بیابانی، خانه‌ی هیولاهای گربه‌مانند انسان‌نما به نام بیسترن قرار دارد، جایی که گاه‌گداری گوندولاها مسیر عبور از دره‌های صخره‌ای زیرین را فراهم می‌کنند. فراتر از سفر با گاری گاوی یا سوار شدن به یکی از این بالابرهای هوایی، شما مجبورید این دنیای پهناور را با پای پیاده کشف کنید، از میان جنگل‌های متراکم که با سایه درختان خورشید را پوشانده‌اند، خرابه‌های الفی حک شده بر دامنه کوه‌ها و شن‌های روان غوطه‌ور در نور شدید خورشید و احاطه شده توسط هارپی‌های مرگبار عبور کنید.

یک روش برای سفر سریع لحظه‌ای وجود دارد، اما عملکرد آن تقریباً مشابه بازی اول است. می‌توانید از یک منبع گران‌بها به نام «فری‌استون» استفاده کنید تا به هر «پورت‌کریستال» در جهان سفر کنید، اما این نقاط سفر سریع کم و دور از هم هستند ؛چه به‌عنوان یک مکان دائمی یا آیتمی که می‌توانید آن را برداشته و در هر جایی که دوست دارید قرار دهید. شما از آن‌ها به ندرت استفاده می‌کنید و بخش اعظم وقت خود را صرف پیمودن بخش‌های بزرگی از زمین با پای خود خواهید کرد. با در نظر گرفتن فاصله‌ی ۱۲ ساله بین بازی اول و دنباله‌ی آن، این رویکرد به سفر سریع و اکتشاف روان، اکنون تصمیمی جسورانه‌تر از سال ۲۰۱۲ به نظر می‌رسد. در این فاصله، سبک بازی جهان-باز بیشتر قانون‌گذاری شده است، با این حال Dragon’s Dogma 2 تلاش می‌کند تا اطمینان حاصل کند که سفر به اندازه‌ی رسیدن به مقصد مهم است.

این بازی به اندازه‌ی نبردی که در انتهای یک تنگه‌ی پرپیچ و خم با آن مواجه می‌شوید، توسط پیمودن این مسیر تعریف می‌شود. وظایفی که بر عهده می‌گیرید متنوع هستند، از نجات پسری که توسط گرگ‌ها ربوده شده تا همراهی یک الف در مراسم گذر او. گاهی اوقات این وظایف کلیشه‌ای هستند، اما نحوه‌ی انجام آن‌ها اصلاً اینطور نیست. شما هر بار فقط با یک هدف واحد درگیر نمی‌شوید؛ Dragon’s Dogma 2 مملو از لحظات پدیداری است که دائماً شما را خیره و شگفت‌زده می‌کند. بدون اینکه حتی به خط داستانی فیلمنامه‌ای اشاره کنم، می‌توانم داستان‌های بی‌شماری از ماجراجویی ۴۰ ساعته‌ام برایتان تعریف کنم. اهداف مشخص شده ممکن است انگیزه‌ای برای حرکت در جهت خاصی به شما بدهند، اما این امر منجر به رویدادهای متمایزی می‌شود که به طور طبیعی اتفاق می‌افتند، شما را با هیولاهای عظیم الجثه برای سرنگونی به چالش می‌کشند یا با غاری در کنار مسیر اصلی کنجکاوی شما را برمی‌انگیزند.

روزی سفری طولانی را آغاز کردم که با کمین‌های همیشگی گوبلن‌های حیله‌گر و راهزن‌های کنار جاده شروع شد. فکر می‌کردم رویارویی اولیه با کایمرای سه‌سر جادویی، به یادماندنی‌ترین بخش این سفر باشد، اما ناگهان یک گریفین غول‌آسا از آسمان فرود آمد و مجموعه‌ای کاملاً جدید از مشکلات را برایم به ارمغان آورد. بعد از اینکه سر بز ناله‌کن کایمرا را با شمشیرم تکه‌تکه کردم تا جایی که در نهایت با شکست فرو ریخت، تمام توجهم را به روی گریفین ترسناک معطوف کردم. هر بار که این موجود قدرتمند برای بلند شدن و بال زدن آماده می‌شد، نیروی عظیم آن باعث می‌شد که برگ درختان اطراف به هم بخورد و بلرزد، اما موفق شدم از روی بدنش بالا بروم و قبل از اینکه به هوا برود و مرا به زمین پرت کند، شمشیرم را در پشت جمجمه‌اش فرو کنم.
پس از مدتی، گریفین فرار کرد و به آسمان بازگشت، بنابراین شب را برای بازیابی سلامتی‌ام که ته کشیده بود، به کمپ زدن گذراندم. صبح دوباره به راه افتادم، اما همان گریفین که ظاهراً کینه‌ای تازه نسبت به من پیدا کرده بود، راهم را سد کرد. این بار، بعد از سختی‌های زیاد، قبل از اینکه بتواند دوباره فرار کند، موجود افسانه‌ای را شکست دادم، با این حال، سفرم به پایان نرسیده بود. دو غول سنگی در فضای تنگ بین دو صخره ناگهان به من حمله کردند، در حالی که شب بعد انبوهی از اسکلت‌های مرده با چشمان آبی درخشانی که تاریکی خفه‌کننده را سوراخ می‌کرد، به سراغم آمدند.