مردمان بی‌سر، از اساطیر باستان تا قرون وسطی

مردمان بی‌سر، از اساطیر باستان تا قرون وسطی

ردپای موجودات بی‌سر از اسطوره­‌های باستان تا آثار قرون وسطی دیده می‌‌‌شود. اینکه آیا موجودات واقعا وجود داشتند یا فقط تصور مورخان بودند، سوالی است که همچنان پس از گذشت قرن­‌ها بی‌پاسخ مانده است.

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از AncientOrigins، تا به حال شایعات زیادی درباره موجودات عجیب و غریب چه در دوران باستان چه در عصر جدید شنیده‌ایم: از شبه‌انسان­‌های کله سگی تا موجود عجیب یک پا و موجودات شگفت‌انگیز دیگر.

یکی از این موجودات، «بلمی» به لاتین «Blemmyes» نام داشت که منشا آن از ساکنان قبیله‌‌­ای در مناطق پایین‌تر «نوبه» آغاز شد و بعدها به عنوان موجودی بی‌سر که چشم­‌ها و دهانش روی سینه‌­اش قرار دارد، تصور شد. نوبه نام منطقه‌ای است در آفریقا در امتداد رود نیل است که از جنوب، به شمال سودان و از سمت شمال به جنوب مصر محدود می‌شود. هم‌اکنون نیمی از سرزمین نوبه جزو کشور مصر و نیم دیگر جزو سودان است.

بلمی‌­ها اولین بار ۲۵۰۰ سال پیش در کتاب «سرگذشت» نوشته هرودوت، مورخ یونانی قرن پنجم قبل از میلاد مسیح، این‌گونه توصیف شدند: «موجودات بی‌سر که چشم‌­های‌شان روی سینه‌­شان قرار داشت». برخی نویسندگان نیز بلمی‌ها را انسان‌های بی‌سری توصیف می‌کنند که با بالا بردن شانه‌هایشان تا اندازه خیلی زیاد، سرشان در شانه‌هایشان مخفی شده بود

در واقع این تعریفی است که ساکنان لیبی از این موجودات داشتند. بنا به نوشته هرودوت، این موجود ساکن مناطق غربی لیبی بود که سرزمینی پرشیب و پر دار و درخت و مملو از جانوران وحشی بود.