اینکه در مارس ۲۹۴۱ گندالف را در بری ملاقات کرد اقبالی بود که آینده تورین و اخلافش را تغییر داد و دورف ها را همراه هابیتی به نام بیلبو، به جست و جوی اره بور، تنها کوه کشاند.تورین دلاور، بهادر و به دوستان نزدیک و خانواده اش وفادار بود. او توانایی های رهبری فوق العاده داشت و مشتاقانه مسئولیت پذیرفت. این صفات تحسین برانگیز در کتاب هابیت هویدا هستند. هرچند، او تشنه انتقام بود و این احساس خود را در عزم جزم او برای بازگرداندن ثروت خاندانش – خوابیده در اعماق اره بور- از دست اسماگ اژدها، نشان داد. لجاجت، غرور و طمع بخش دیگری از سیرت ثورین بود. این سه خصیصه به طور برجسته خود را در دروازه تنها کوه نشان دادند، جایی که ثورین لجوجانه پیشنهاد مذاکره با مردان دریاچه و الف ها را رد کرد. او همچنین در باره اینکه به مردان اسگاروث، سهمی از گنجینه که حقشان بود را ندهند، مصر بود.تورین گنج گم گشته خاندانش را ارج می نهاد و می پنداشت که دیگران در طمع آن هستند. بلیبو بگینز، که در یاری رساندن به دورف ها در جست وجوی اره بور، سودمند بود، با ثورین قرارداد مکتوبی بسا که درصد مشخصی از گنج را دریافت کند. ثورین می پنداشت که سهم نهایی از گنج تنها دلیلی بوده که هابیت با سفر دورف ها موافقت کرده اما آن طور که می دانیم، این گونه نبود. به رغم آنکه ثورین رفتار و گفتار خشمگینی با بیلبو داشت که چرا مخیانه جواهر آرکن استون را به بارد و شاه الف ها بعنوان ابزار چانه زنی صلح داده است، ثورین خود را از بند این تعلقات البته تنها در بستر مرگ رها ساخت. در آخرین دقایق زندگانیش در سرزمین میانه، در حالی که از زخم های مهلک فرو افتاده بود، بیلبو را فرا خواند و بابت گفتار و رفتارش در دروازه عذر خواست، چرا که متوجه بود در حال سفر به مکانی است که گنج ارزشی ندارد.