نقد و بررسی فیلم Escape Room: Tournament of Champions
در این مقاله قصد داریم تا به نقد و بررسی فیلم Escape Room: Tournament of Champions بپردازیم ، پس با ما همراه باشید :
اگر اتاق فرار یک بازی مرگ و زندگی باشد چه؟ این پیش فرض ساده اما موثر نمایش ترسناک Escape Room در سال ۲۰۱۹ بود. علاقمندان به پازل که برای کسب یک جایزه بزرگ نقدی رقابت می کردند ، فقط برای اینکه خود را در یک هزارتوی کشنده قرار دهند ، از طریق شرکت اسرارآمیز Minos وارد این مسابقه شدند.
با مقاومت در برابر تمام اتفاقات، دو نفر زنده ماندند ، اما دریافتند که جایزه آنها پول نقد نیست و فقط ضربه روحی و روانی و جسمی است. اکنون ، این دو نفره با قسمت دوم این فیلم یعنی Escape Room: Tournament of Champions که فیلمی فاقد هرگونه خلاقیت و توسعه کاراکتر است ، باز می گردند.
تیلور راسل به عنوان Zoey برمی گردد ، در حالی که Logan Miller بار دیگر نقش بن را تکرار می کند. زویی مصمم به افشای شرکن Minos ، بن را به مقر مخفی این شرکت در منهتن می کشاند. علیرغم اینکه می دانند آنها با یک سازمان شیطانی با ثروت و استراتژی های دیوانه وار و عطش سیری ناپذیر برای رنج روبرو هستند ، قهرمانان جوان این داستان بدون برنامه وارد حمله می شوند.
وقتی صحبت از فیلم های ترسناک می شود ، باورپذیر بودن داستان و تمام اتفاقات حواشی آن و همینطور نقش افرینی بازیگران حرف اول را می زند. وقتی که سناریویی نتواند شما را مجبور به باور کردن موضوع یک فیلم کند ، درواقع باید گفت که شکست خورده است و بیننده به صورت در مقابل اتفاقات فیلم جبهه می گیرد.
فیلم Escape Room: Tournament of Champions نیز دقیقا همین مشکل را دارد ؛ به طوری که برای مثال در قسمت اول این فیلم ، دو کاراکتر بن و زویی بسیار باهوش طراحی شده بودند و توانستند کاری بکنند که از تله ای که صد درصد ته آن مرگ بود ، فرار کنند و نقشه این شرکت بزرگ و خطرناک را دور بزنند.
اما در قسمت دوم ماجرا به کلی عوض شده است ، با اینکه هنوز هم این دو قهرمانان اصلی فیلم هستند ، اما دیگر مانند قسمت اول باهوش رفتار نمی کنند و به راحتی دوباره درگیر بازی های شرکت Minos می شوند و این موضوع اصلا باور پذیر نیست.
جالب تر از همه چیز ، ساخت مصنوعی صحنه ها و لوکیشن های فیلم است . برای مثال قهرمانان داستان سوار یکی از مترو های داخلی شهری می شوند و ناگهان متوجه می شوند که این مترو یکی دیگر از بازی های اتاق فرار است که برای آنها ساخته شده است ، خب تا اینجای کار قبول؛
اما جالب اینجاست که وقتی آنها از این قطار بیرون می آیند به یک منطقه ساحلی و شنی میرسند که به هیچ وجه از طریق خطوط شهری مترو نمی توان به چنین جایی سفر کرد و این موضوع یکی از ضعف های صحنه سازی و انتقال سکانس ها از یکی به دیگری است.
در قسمت اول فیلم تروما ( یا همان آسیب روحی و روانی شدید ) در تمام کاراکتر ها یافت می شد و یکی از نقاط مشترک آنها همین بود که همه آنها در یک اتفاق بسیار بزرگ و خطرناک جان سالم به در برده اند و تنها کسی بوده اند که زنده مانده اند؛
این موضوع همچنین یکی از نقاط قوت قسمت اول بود و به باور و درک کاراکتر های فیلم توسط بیننده کمک زیادی می کرد ، اما در قسمت دو منیز دقیقا همین موضوع بدون هیچ گونه تغییر و خلاقیتی تکرار شده است و تروما را مانند چاشنی غذا روی تمام کاراکتر های فیلم پاچیده اند.
همه کاراکتر های جدید با داستان های تکراری مانند داشتن یک جای زخم قدیمی به خاطر یک حادثه بزرگ و یا پیش زمینه هایی شبیه به قسمت اول ، به فیلم اضافه می شوند و حتی اسم آنها نام برده نمی شود که باعث می شود شما نتوانید هیچ ارتباطی با آنها برقرار کنید و کاملا بی روح از کنار آنها و مرگشان بگذرید.
در قست اول فیلم کاراکتر های فیلم به صورت جداگانه دارای داستان های خاص خود و همچنین توانایی های خاص خود بودند که نویسندگان تلاش کرده بودن با وقت دادن به بینندگان برای ارتباط با این کاراکتر ها و باور کردن آنها ، یک فیلم طبیعی و هیجان انگیز را ایجاد کنند ، اما در قسمت دوم آن چنین خبری نیست و تنها اطلاعاتی که به ما از آنها داده می شود این است که همه آنها قبلا یک بار از اتاق فرار های Minos فرار کرده اند.
پازل های فیلم با همان فرمان از دقت کمی برخورد هستند. مطمئناً ، آنها تلاش خود را برای طراحی شگفت آور و بسیار کشنده تله های این فیلم کرده اند (یا حداقل به همان اندازه که می توانید با رتبه بندی PG-13 مشاهده کنید). با این حال هیچ فرصتی به مخاطب داده نمی شود تا بتواند خود را جای کاراکتر های فیلم گذاشته و به دنبال سرنخ ها و حل پازل ها بگردد.
صحنه ها به سرعت از یکی به دیگری منتقل می شوند و تمام مدت نیز شاهد انتخاب های عجولانه و پر از ترس شخصیت های فیلم هستیم که بسیار آزار دهنده هستند.
اکثر دیالوگ های فیلم نیز مربوط به همین تله هاست و مدام کلماتی مانند ( کلید اینجاست ! آنجا تله است ! مراقب باشید و … ) در طول فیلم تکرار می شوند و در بعضی مواقع واقعا خسته کننده می شوند.
اولین چیزی که در قسمت دوم از بین رفت ، منطق اتفاقات و قسمت های هیجان انگیز آن در هنگام حل پازل ها و فرار از دست تله ها بود و بعد از آن نپرداختن به کاراکتر های جدید و بی روح و بی احساس کردن آنها در طی تمام فیلم باعث نابودی و ضعیف جلوه کردن آن شد.
همچنین این فیلم طوری شاخته شده است که انگار نویسندگان آن واقعا از کسانی که برای زنده ماندن خود تلاش می کنند و در این راه زجر می کشند ، خوششان نمی اید و در طی فیلم به نحوی به آنها پوزخند می زنند و حرکات آنها را مسخره میکنند.
Escape Room: Tournament of Champions یک اشتباه مطلق است. فیلم اول دارای معماهای مبتکرانه ، شخصیت های کنجکاو و یک سناریو کاملا جذاب بود . اما دنباله آن به هیچ وجه سرگرم کننده و جذاب نیست . همچنین طراحی کاراکتر های و مرگ و میر آنها هیچ حس خاصی را به شما منتقل نمی کنند و فیلم به دلیل داشتن درجه سنی PG-13 نتوانسته است تا چالش های بسیار جدی و خشن را به این دنیا بیاورد.
در آخر نقد و بررسی فیلم Escape Room: Tournament of Champions باید گفت که این قسمت نسبت به قسمت اول آن بسیار ضعیف تر عمل کرده است و تنش یا هیجان خاصی در آن وجود ندارد که شما را به چالش بکشد، اما تنها برای اوقات فراغت شما مناسب خواهد بود تا کمی سرگرم شوید.
نقد و بررسی فیلم Escape Room: Tournament of Champions نقد و بررسی فیلم Escape Room: Tournament of Champions نقد و بررسی فیلم Escape Room: Tournament of Champions نقد و بررسی فیلم Escape Room: Tournament of Champions
نظرات کاربران